Πέπλο της αγάπης (της Πηνελόπης Τσούνη)

Έπρεπε Μακριά Να φύγω Να ξεφύγω Από της πόλης τη δίνη Που με πνίγει Δε σου τηλεφώνησα Ήθελα απελπιστικά Να σε δω Καθώς οδηγούσα Πετούσα Όλη τη νύχτα οδηγούσα Σε όλο το δρόμο Ονειροπολουσα Να φτάσω κοντά σου αγωνιούσα Σε ποθουσα Σε μια ονειροφαντασια ζούσα Στο δωμάτιο σου Γλιστρουσα Και απαλά σε ξυπνούσα Να σου πω Πώς σ'αγαπουσα Δυο λευκά κλωνιά Γιασεμιού Τα χέρια τους άνοιγαν Και με αγκάλιαζαν Σε ένα πέπλο της αγάπης Με τύλιγαν Μια φωνή βελούδινη Στα αυτιά μου σκιρτούσε Ένα βλέμμα σαν φωτιά Με κοιτούσε Πυρετός φλόγιζε το μέσα μου Όλη τη νύχτα οδηγούσα Και ονειροπολούσα Να φτάσω κοντά σου ποθούσα Στην Καμάρα σου γλιστρούσα Δυο χέρια Την αγκαλιά Άνοιγαν Και σφιχτά με κράταγαν Δύο χείλια του Μάη Χαρά με κερνούσαν... Η ζωή μας ενώνει Η ζωή μας χωρίζει Όπου και να είμαι Ο χτύπος της καρδιάς σου Με αγγίζει Η νύχτα είναι παγερή και σκοτεινή Η μορφή σου Με συναρπάζει Μου δίνει τη θαλπωρή


Πηνελόπη Τσούνη