Δαφνοστεφανωμένη ζω
Ω μούσα
του ποιητή
Με μύρον που αναβλύζει ευωδία δίνω το ασημένιο τάσι μου για έμπνευση
Καινούργιες ωδές του στέλνω ωσάν φωνές από καταρράκτες και δροσερά ύδατα
Με το χάραμα πλέκω την αυτοκρατορική μου λατρεία
Με εντολές αγγέλων αγκαλιάζω
τον κονδυλοφόρο και το μελάνι
του δημιουργού
Γίνεται εραστής των λέξεων
Ιεροφάντης
για τη
μούσα του
Υμνωδός
της αγάπης και του έρωτα
Με ντύνει με ολόχρυσα μαλάματα και πολύτιμες πέτρες
Φτιάχνει μαργαριτάρια με το πνεύμα του
και με λατρεία
μου τα προσφέρει
σέ Άγιο Δισκοπότηρο.
