ΑΧ! ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΧ! (της Λίτσας Μοσκιου)

Γι' αυτήν...

Την ρημάδα την ψυχή μιλάω 

που λαχταράει όλα τα "πάντα". 

Τα πάντα που θα μπαλώσουν 

κάθε κενό 

κάθε τρύπα ανοιχτή 

που θα κολλήσουν 

το σπασμένο καλούπι της αγάπης 

μέσα σου...

Αχ! αυτό το "Αχ!"

να μπορούσε να μεταφράσει 

όλες τις επιθυμίες 

να μην τολμήσει ποτέ 

καμία μετριότητα 

να κρύψει ξανά λέξεις 

πίσω από τα δόντια

να μην αφεθεί καμία γωνιά 

της ψυχής σου αφώτιστη 

από εκείνο το μοναδικό άγγιγμα 

που μόνο εσύ θα αναγνωρίσεις 

μέσα σε τόσες προσπάθειες

μες στις συνάφειες του κόσμου. 

Λίτσα Μοσκιου

Τάσεις φυγής (του Χρήστου Παπαχρυσάφη)

Ταξίδι για το άγνωστο
αν θες να ξεκινήσεις,
κάτσε εαυτέ μου να σκεφτείς
μ’ αυτό τι θα κερδίσεις.
Μπορεί με την απόφαση
στα πέρατα να φτάσεις,
και όλους αυτούς που αγαπάς
μπορεί να τους ξεχάσεις.
Κι αυτή η περιπέτεια
που έχεις στο μυαλό σου,
κανείς δεν ξέρει αργότερα
θα είναι για καλό σου;
Γιατί αν θελήσεις κάποτε
πίσω να έρθεις πάλι,
δεν ξέρεις αν θα βρεις ποτέ
ζεστή ανοιχτή αγκάλη.
Να, όλο τέτοια σκέφτομαι
κάθε που μένω μόνος,
μα ο καλύτερος γιατρός
είναι εντέλει ο χρόνος.

Χρήστος Παπαχρυσάφης