Περπάτησα δίχως αίμα
γιατί εκείνο έτρεχε
ξοπίσω μου
ανυπότακτο άλογο
κόντρα στην καρδιά
στα λιβάδια χάθηκε
από το πρόσωπο ξερά τα φύλλα
έπεσαν
τρύπησαν το πεζοδρόμιο
για να συντηρήσουν την θάλασσα
στο βάθος της
απέναντι
βρέθηκα
περπάτησα με τα ευγενικά ρούχα
και
τη λαιμαργία της αγέννητης πνοής
στο λαιμό
σ' ένα αθώο βίο
μεγαλούργησε η μοναξιά μου
δε βλέπω ουρανό
παρά μόνο
το ταξίδι
κάτω από το φως
της σελήνης
ότι πρόφτασα να δω
Απόστολος Φεκατης
Simone Bramante
