Φευγαλέες σκέψεις
στη νυχτερινή βροχή, μια
δρασκελιά στις θύμησες αφύπνισα
όποια με συγκινεί, οδοιπόροι ήταν ζωής
κι έψαχναν διαφυγή!
Θύμησες τσαλακωμένες
του χρόνου στεναγμοί, σκιές
τυραννικές ελίσσονται στα θέλω
και στη λογική!
Εύθραστες θύμησες
στους ψιθυρισμούς της νύχτας
κι εδώ η φυγή σου σκόρπια, σε προσπερνά
το γήινο, ονείρατα απιθώνεις διαδρομές
στο χαρτί!
Ανεξίτηλα σε παρασέρνουν
ταξίδια, στις φυλλωσιές της ψυχής,
σε νύχτες ατροφικές, περιπλανιέσαι,
σε αποθυμιάς ανατροπές!
Σε παλίρροια η σκέψη
στα ίχνη του χθές, αναμοχλεύεις
ψυχή μου σ' άναρχες απουσίες στ' ανεμοστρόβιλου τις αρπαγές!
Φευγαλέες σκέψεις
μα η δική σου είναι εδώ, ίσως είναι
η ψευδαίσθηση στα ποιήματά μου σε χάνω
ή εγώ αναπολώ!
Νέλλη Κουμεντακη
