Αχ, τριαντάφυλλο,
ορκισμένο να τσιμπάς τον έρωτα,
και γλυκά σημάδια να αφήνεις!
Κρύψε απόψε τ' αγκάθια σου
και μόνο τ' άρωμά σου ελευθέρωσε,
να μεθύσουν της γης οι ερωτευμένοι.
Μας γλυκοκερνάει
ερωτικές σιγαλιές η νύχτα.
Μέλι το φεγγάρι απόψε.
Σώπα φεγγάρι μου!
Μην πεις πουθενά αυτά που βλέπεις
στις βόλτες που κάνεις στον κύκλο σου.
Μην μαρτυρήσεις τις πληγές
που αιμορραγούν τις νύχτες
και μετά τις γιάννεις
μ' ένα σου φιλί ασημί
γεμάτο φεγγαρόσκονη γιατρευτικιά.
Φεγγάρι μου σώπα!
Μην μιλείς.
Εσύ μονάχα,
να ακούς τους παραπονεμένους,
να σου εξιστορούν τα πάθη τους
και τις αμαρτίες τους.
Και να σκορπάς το απαλό σου φως,
τις ώρες, που ξεδιψάει ο έρωτας,
απ' τις πηγές, στης νύχτας τα λαγόνια.
Στους γλυκούς ψιθύρους της νύχτας,
ν' απαντάς
με φευγάτες λέξεις,
περιπαιχτικές.
Να μεθά εκείνη.
Κι απ' το χτυποκάρδι της,
ζάλη να γίνεται το βελούδινο χάδι της.
Κι εμεις ν' αποκοιμιόμαστε,
προφυλαγμένοι,
απ' τις φωτιές του αύριο,
και όλα, τα ενεργά ηφαίστεια της αγάπης ...
Αγγέλα Καραγκούνη
