Θα πεθάνω κάποια νύχτα, μάλλον φθινοπωρινή
καθώς βλέπω να κυλάει απ’ το τζάμι η βροχή
και θα είμαι μοναχή μου, δίχως νάχω συντροφιά
παρά μόνο δυο βιβλία, στη φτωχή μου αγκαλιά.
Θα χαθούν μακριά τα γέλια, θα σωπάσουν οι φωνές
απ’ της νιότης μου την τρέλα, θα χαιδεύω τις πληγές
και θα έρθουν οι αγάπες, μυστικά για να μου πουν
που οι στοιχειωμένοι μόνο κι οι νεκροί μπορούν ν’ακούν.
Θα πεθάνω κάποια νύχτα, μάλλον φθινοπωρινή
όπως ήταν κι η ζωή μου, όπως ήταν κι η ψυχή
και δεν θα υπάρχει κάτι, κάτι άλλο για να πω
θα χω γράψει, θα χω κάψει.. όσα υπέφερα καιρό.
Και θα έρθει το φεγγάρι, να με πάρει μακριά
να χαθώ, σαν να καιγόμουν, στα δικά του τα φιλιά
κι όπως πέφτουνε τα φύλλα, κάθε αστέρι θα χαθεί
θα πεθάνω κάποια νύχτα.. νύχτα φθινοπωρινή!
Άννα Πατσου
"ΠΟΡΦΥΡΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ"- "24γράμματα, εκδόσεις"
