Θαύμα η αγάπη (της Παρασκευής Κηπουριδου)

Αν σε κουράσει ο σκληρός κόσμος

και η ελπίδα σου ξεφτίσει

της θλίψης δεν είναι λύση ο δρόμος

η αγάπη θα σε βοηθήσει.

Αν αξημέρωτη η νύχτα σου μοιάζει 

και κάθε άστρο έχει σβήσει 

αν η μοναξιά της ζήσης σε τρομάζει

η αγάπη θα σε βοηθήσει.

Αν την καρδιά σου βρίσκεις άδεια

και το όνειρο έχει λακίσει

με αγάπης χάδι σπάσε τα σκοτάδια

η αγάπη θα σε βοηθήσει.

 

Σε αληθινής αγάπης γείρε αγκάλη

γαλήνης χάδι να σου χαρίσει

για να νιώσεις της χαράς τη ζάλη

η αγάπη θα σε βοηθήσει.

Αν ευτυχία δεν μπορείς να δρέψεις

και ανέλπιδο σε έχει ντύσει

μη βασανίζεσαι με μαύρες σκέψεις

η αγάπη θα σε βοηθήσει.

Αν θαρρείς πως η αγάπη έχει χαθεί

και αδυνατεί να ανθίσει

σε απίθανα μέρη υπάρχουν οι ανθοί

η αγάπη θα σε βοηθήσει.

Παρασκευή Κηπουριδου

ΣΑΝ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ! (της Τριάδας Ζερβού)

Φοράω προβιά γυαλιστερή,

με όψη θηλυκή, με χρυσαφένιο

φτέρωμα στους ώμους!

Όρθια στην βεράντα μου

τα περασμενα αναπολώ,

κοιτάζοντας ξεθωριασμένα

ξέφωτα και δρόμους.

Ω! Σκυθρωπή μου αβρότητα,

ω  πείνα νοσηρή!

Ω! δίψα ανελέητη,

στο δειλινό  της  δύσης.

Ω! Ζοφερό κι ανίδεο,

δέρμα μου παγερό,

απομεινάρι σκήνωμα,

μιας καρποφόρας ζήσης..

Ερώτων νάρκες καρτερείς,

τα άνθη της γαλήνης!

Μια χίμαιρα ουτοπική,

μια ξεχασμένη λάμψη!

Ω!! Σπαραγμός της σάρκας σου!

Σαν πεταλούδα ευαλωτη,

να ξέρεις, τα λεπτά φτερά

 ο ηλιος θα σου κάψει!

Που 'ναι το σφρίγος που απαιτεί,

αυτή η τρικυμία;

Που είναι τ' ολοκόκκινο

χρώμα του έρωτά σου;

Κάτω απ΄την άχρηστη προβειά,

ωχρό, ξεθωριασμενο,

σκοτώνει κάθε σκίρτημα,

θάβει τα όνειρά σου..

Τριάδα Ζερβού