Έχων σώας τας φρένας
μιας εποχής τρελής
θέλω να γίνω ένας
μεγάλος ποιητής!
Στου Σολωμού τα χρόνια
πως θα θελα να ζω
ν´ακούω τα κανόνια
και να μεγαλουργώ
Να γράφω σαν τον Κάλβο
του έρωτα ωδές
το στόμα να μη ράβω
στο άδικο ποτές!
Ωσάν τον Λαπαθιώτη
ευαίσθητος πολύ
για την χαμένη νιότη
εκλάψαμε μαζί!
Σαν τον Βαλαωρίτη
σαν τον Σικελιανό
να βγαίνω απ´το σπίτι
να τρέχω στο γυαλό!
Όλα για μια ιδέα
μια έμπνευση στιγμής
το κύμα για παρέα
ταξίδια της ψυχής!
Σαν τον Καρυωτάκη
θα ονειροπολώ
δε μου κοστίζουν κάτι
τα όνειρα θαρρώ!
Θα γράφω, θα ξεγράφω
στο γκρίζο της νυχτιάς
ακόμα και στον Τάφο
σαν νέος Παλαμάς!
Θέλω να γίνω ένας
μεγάλος ποιητής
ο άρχοντας της πένας
μιας άλλης εποχής!
Κι άμα δε γίνω ένας
θα γίνω ο κανείς
θα λένε ο κανένας
μεγάλος ποιητής!!
Χρήστος Χριστόπουλος
