Τετάρτη 5 Φεβρουαρίου 2020

Άτιτλο (της Χάρις Παρασκευοπούλου)

Ανταλλάσσω τους δαίμονες μου
Με την εναρμόνιση
Με τη λειτουργικότητα και την ουσία
Τους κρύβω μέσα στη τσέπη μου
Και τους βγάζω
Έναν – έναν
Σαν θησαυρούς.
Τα πιο σκληρά πρόσωπα,
Τις πιο πονεμένες ώρες.
Έναν – έναν.
Ματωμένα χείλια
Σπασμένα μέλη
Δυο κουβέντες με γυρισμένη την πλάτη.
Την μέσα καρδιά
Όχι αυτή που ζωγραφίζεις στο χαρτί
Χαρτί είναι
Θα ζήσει περισσότερο
Από τη στιγμή μας,
Δεν το ξέρεις;

Χάρις Παρασκευοπούλου

Photo by Ρανια Καρα


Γλυκό κουταλιού. Μιά μπουκιά φεγγαριού (της Γιώτας Παπαδάκη Κλουτσουνη)



Ψάχνω τρόπο να 'βρω.
Σ' ένα βάζο μικρό.
Λίγο μπλέ ουρανό.
Να τον κλείσω σ' αυτό.
Κι αν βρεθώ τυχερή.
Μες στη μέση εκεί.
Θα φωτίζει απαλά.
Δίπλα από άστρα χρυσά.
Σα γλυκό κουταλιού.
Μιά μπουκιά φεγγαριού.
Κι όπου πάω θα το έχω μαζί μου.
Φυλαχτό στη γωνιά της ψυχής μου.
Κι όταν θα το κοιτώ λυπημένη.
Θα σε νοιώθω εδώ.
Και ας είμαστε πια δύο ξένοι.
Με γλυκό κουταλιού.
Μιά μπουκιά φεγγαριού.
Θα χαράζω στα χείλη σου δρόμο.
Θ' απαλύνω για λίγο τον πόνο.
Μες στα μάτια σου τ' άστρα θα καίνε.
Θα θυμούνται στιγμές και θα κλαίνε.
Κι εγώ, μ' ένα χάδι απαλά θα τ' αγγίζω.
Τρυφερά με τα χείλη μου.
Στάλα στάλα τις φωτιές θα τις σβήνω.
Ψάχνω τρόπο να 'βρω.
Το φεγγάρι να φτιάξω γλυκό.
Τί κι άν είναι μισό.
Μες στο βάζο θα κλείσω εγώ.
Σα γλυκό κουταλιού.
Μιά μπουκιά φεγγαριού.
Θα' χει γεύση από έρωτα.
Και στιγμές  από γέλια.
Κι όταν θα το γευτώ.
Θα σε νοιώθω εδώ.
Λίγο μπλέ ουρανό.
Μιά σειρά αστεριών.
Και το δρόμο θα βρώ.
Αγκαλιά σου να' ρθώ.

Γιώτα Παπαδάκη Κλουτσουνη