Άτιτλο (της Στέλλας Μάναλη)

Μην αναρωτιέσαι γιατί τίποτα δεν είναι ίδιο.
Κάθε τι που είναι αληθινό ... εξελίσσεται.
Έτσι και τα συναισθήματά μας...δεν γερνούν.
Αποκτούν νόημα με την πάροδο του χρόνου...
Αποκτούν όνομα...βαφτίζονται...
Επαναπροσδιορίζονται...αποκτούν ταυτότητα
και χαρακτήρα,αποκτούν βάθος...
Όσο είναι στην επιφάνεια...σε ταράζουν, μετά αποκτούν θεμέλια..κι εκεί είναι δύσκολο να τα γκρεμίσεις ...
Μην αναρωτιέσαι λοιπόν....τι άλλαξε.

"Σαν αγαπήσεις είναι δύσκολο...να το γκρεμίσεις..."

Στέλλα Μαναλη

Ο ΗΘΟΠΟΙΟΣ ΠΕΦΤΕΙ (του Τάσου Βασιλειάδη)

Εκείνη την Στιγμή, Ακριβώς, ο Ηθοποιός
Πέφτει από την Σκηνή, Πυροβολημένος
Από Πραγματικά Πυρά….

Την Στιγμιαία Παγωμάρα που Επικρατεί
Στους Θεατές Διακόπτουν κάποιες Κραυγές
Τρόμου και Πανικού:’ ’Ω, μα Είναι Πυροβολημένος
Στα Αλήθεια, κοιτάξτε τον, Αιμορραγεί!....,,

Και Άλλες πολλές τέτοιου Είδους Εκφράσεις,
Ακούγονται από το Κοινό….. Μα, Ξαφνικά, ο Ηθοποιός
Σηκώνεται, και Χαμογελώντας με Άνεση, στέκεται  μπροστά
Στο Έκπληκτο Κοινό, που μετά το  Σοκ που του Προκάλεσε
Αυτή η αναπάντεχη ‘’Νεκρανάσταση, αρχίζει να χειροκρότει
Μανιασμένο, Ξετρελαμένο….

‘’Άρε Τέχνη, πόσες φορές θα Πυροβοληθώ ακόμα, για
Χάρη σου!.....,, Αναρωτιέται ο Ηθοποιός, χαμογελώντας
Ικανοποιημένος από το Ξέφρενο Χειροκρότημα….

Τάσος Βασιλειάδης