* Πολέμιοι της ματαιότητας *
Στη δίνη της καθημερινότητας
στροβιλιζόμαστε
βαρκούλες από σάρκα και οστά
ακολουθώντας ανεπιστρεπτί
μασκαρεμένων Σειρήνων
τη μεθυστική θρηνωδία
σ’ ένα υπαρξιακό decrescendo
προς το αναπόφευκτο
αύριο
ήρωες
σαν εσένα κι εμένα
αγαλματοποιημένοι
στη συνηθισμένη πόζα πια
ματαιόφρονες τοξοβόλοι
με τρύπιες φαρέτρες
που ρίχνουν στα τυφλά
ψάχνουν απεγνωσμένα
να νιώσουν κάτι, οτιδήποτε
ερμηνεύοντας
τη στατική θρηνωδία
ως πολεμική ιαχή
και «Αέρα!»
ορμούν αναμεταξύ τους
μουδιασμένα κορμιά σε έξαψη
ένα οργασμικό carpe diem
εις τον αιώνα τον άπαντα
κάθε που ξημερώνει και
σταγόνα, ωσότου το
ηδύ ποτήριον
τούτο της ζωής
υπερχει-
λίσει.
