Το άρωμα!! (της Άρτεμις Κριμιτσα)

Το άρωμα της φόρεσε 

Κατέβηκε στο μουράγιο

Ένα της κύμα φώναξε 

Και της φουρτούνας της τον Άγιο 

Της έδωσε τη μυρωδιά 

Στο Αιγαίο να τη μοιράσει 

Ίσως μαζί του συναντηθεί 

Έλεγε ποτέ δε θα το ξεχάσει 

Ξεκίνησαν και οι άνεμοι 

Το τύλιξαν σε μαντήλι 

Το είχε ποτίσει με δάκρυα 

Στο τελευταίο τ'αποχωρισμού 

Στης Παναγίας καντήλι 

Έψαξαν λιμάνια 

Ρώτησαν θαλασσαετούς

Μήπως είδαν τα πλάνα μάτια 

Την άφησαν μόνη στους γκρεμούς 

Θλιμμένο βρήκαν της θάλασσας τον αετό 

Σε βράχο ακουμπισμένο 

Ξαφνιάστηκε από το άρωμα 

Τον βρήκαν δακρυσμένο 

Πείτε μου ,πείτε μου που θα τη βρω

Τη γαλανή ομορφιά μου

Νόμιζα πως δεν ήθελε 

να ζει στα όνειρά μου 

Τρέξε κύρη μου τρέξε να τη βρεις 

Θα λιώσει από τον καημό της 

Άντε...να νοιώσει τη χαρά 

Ελπίδα να της δώσεις 

Για σε στέλνει το άρωμα 

Για σε πονάει η καρδιά της 

Ανέβα στα άλογα της θάλασσας 

Και τρέχα στη φωλιά της 

Άρτεμις Κριμιτσα

Από την καλντέρα της ψυχής μου 

ΚΥΡΑ ΜΟΥ ΠΟΙΗΣΗ (του Τάσου Βασιλειάδη)

Κυρά μου Ποίηση, μόνο Ένα σου ζητώ…..

Να είμαι στο πλάι σου, να σε υπηρετώ….

Με λίγες λέξεις, στην αράδα, που θα γράφω,

Και σκέψεις, διάφορες, που θα γεννιούνται

Από αυτές, ένα Στεφάνι, θα πλέκω, στα μαλλιά σου, θα σου Βάζω….

Κυρά μου Ποίηση, Αθάνατη Θεά, καμιά δεν

Έχει, την Δική σου Ομορφιά

Πανώρια στέκεις

Στην Αιωνιότητα, το Γλυκό Κρασί του Πνεύματος,

Κερνάς στην Ανθρωπότητα….

Πάντα την Ομορφιά σου, στην  Μνήμη μου Φέρω,

Και, πλέκοντας Στίχους, Θυσία σου προσφέρω….

Είσαι Έρωτας, Πόνος, και Ιδανικό…. Είσαι Βάσανο,

Πικρό, μα και Γλυκό….

Άλλα Λόγια, δεν Έχω να σου πω, Μονάχα Ένα: Πάντα

Με τους Στίχους μου, θα σε Αγαπώ, Πάντα στην Ζωή

Μου, θα Έχω Εσένα….

Τάσος Βασιλειάδης