Αλαργινά Πουλιά (της Μίνας Μπουλεκου)

Αλαργινά πουλιά έμοιαζαν

οι θύμησες του καπετάνιου

ταξιδεύοντας για την Ιθάκη.

Φουρτουνιασμένα κύματα

χτυπούσαν με αντάρα

την ψυχή του.

Μα κείνος δεν λύγισε

στα πέλαγα τα άγνωστα.

Μα κείνος δεν φοβήθηκε

την αφιλόξενη γη.

Στάθηκε σα βράχος

ανάμεσα στις καταιγίδες

με το σκαρί του.

Περήφανος ατένιζε

γεμάτος με λαχτάρα

τον αιώνιο ουρανό του.

Περίμενε ευλαβικά

να 'ρθουν....εκείνες

οι λαμπρές Κυριακές

να ακούσει τη φωνή Του,

στο άσπρο εκκλησάκι

της ξαστεριάς και της γαλήνης

στο πέλαγο της ζωής!

Μίνα Μπουλεκου

Από την ανέκδοτη συλλογή μου

"Στα χνάρια των Ανθρώπων!

Έρωτας (της Σοφίας Τριανταφυλλίδου)

Κούρνιασα σαν 

νεογέννητο κλωσοπούλι,

στο τρυφερό άνοιγμα

των χεριών σου.

Ένα δάκρυ κύλησε,

δίχως να το ζητήσω

από τα απορημένα μάτια μου.

Έγλειψε βιαστικά,

και λαίμαργα

το ελκυστικό στέρνο σου,

και έπειτα χάθηκε

σε μια αναπάντεχη πτώση

στο κενό.

Αναστέναξα βαριά,

και γλυκά

αποκοιμήθηκα .

                                      

Σοφία Τριανταφυλλιδου