Η αγκαλιά της φύσης (της Πηνελόπης Τσούνη)

Η αγκαλιά σου είναι ένα θερμοκήπιο
Διπλώνει τα όνειρά μου
Τα κάνει ώριμα 
Είσαι ο ήλιος
Μελώνεις της ψυχής μου τα φρούτα

Διαλύεις το σκοτάδι
Φθάνεις στο υποσυνείδητο
Στο βάθος του μυαλού μου το άρρητο
Το φωτίζεις

Κυοφορείς τη σκέψη
Μεγαλώνεις τη δημιουργία
Γεννάς την τέχνη
Ω Φύση
Μου δίνεις την πνευματική όραση
Να βλέπω το έργο των χειρών σου
Μέσα στο άπειρο του χρόνου…

Πηνελόπη Τσούνη

Το γεράνι (της Μαρίας Χατζηδημητρίου)

Το γεράνι ανθισμένο καλοκαίρι μύρισε Το μπαλκόνι στολισμένο αναμνήσεις θύμισε Μες τους γκαζοτενεκέδες το άγιο το χεράκι σου, γέμιζε τους μενεξέδες που ήταν το μεράκι σου Μάνα, τώρα εγώ παρτέρια και κασπώ στολίζω Κάθομαι τα μεσημέρια και τα σεργιανίζω Μα ξεραίνονται αμέσως, με την πρώτη ζέστη Κι ας τα έβαλα και φέτος κοπριά κι ασβέστη Έλα ρίξε μια ματιά ΜΑΝΑ, να προκόψουν Καν' τους λίγα μαγικά πριν να μου στεγνώσουν (Ξέρεις εσύ....)
Μαρια Χατζηδημητρίου