Πετώ..Πετάω (του Απόστολου Φεκάτη)

Μύρος του ήλιου
λυγίζει τα φτερά μου
Στης θάλασσας την όψη
Φεγγίζομαι..
Υπεροπτικά με κοιτούν
άνθη των γκρεμνών..

Βαφτίζω την ζωή μου
Παρέμβαση στον άνεμο

Ξάφνου
Οπτασία Άνοιξης
Στον κήπο της
ένας Απόλλωνας
έλαχε να την συντροφεύει....

Της σκέψης μου το παιδί
βυθό ζητιανεύει
παιχνίδια στις ακατοίκητες ελπίδες μου

Οδοφράγματα έστησαν
να μην πετάξω πιο πέρα.
Σύνορα οριοθέτησαν
και γω που να ζήσω;

Πατέρα μου
Εγώ πετώ
Πετάω
Αυτό προσδοκούσες;

Της θάλασσας την αγκαλιά
λιμάνι έκανα
Πατρίδα μου.. .

Απόστολος Φεκάτης