Συναντώ τον έρωτα κάτω από τα μέτρα μιας ποίησης,
προβάλω έμμεσα την αγάπη,
δικαιολογία ικανοποίησης αχόρταγου κορμιού,
ο ίδιος σατυρος ξεφεύγω από τα μάτια του κόσμου
έχω κρυφή χαρά, μιλώ με πάθος αυτοσχεδιαζω λέξεις,
ηδονές απλόχερα μοιράζω,
τα βραδιά γίνονται ιδανικά,
οι ψυχές πείθονται,
φτάνει λίγο καλοσύνη,
καταλαβαίνω το ρυθμό της σκέψης,
προλαβαίνω κάθε επιθυμία,
στην παγίδα απώτερος στόχος,
θύματα γυρεύω.
Αναρωτιέμαι πως μπορώ,
τη μέγιστη τέχνη να εξευτελιζω,
έναν τυχαίο οργασμό,
κανείς δεν καταλαβαίνει,
έχει την προσοχή του,
η νύχτα
ένα κουβάρι,
ξετυλίγει μοναξιά.
Με έμμεσο συμφέρον,
ζητώ ικανοποίηση κορμιού,
δεν σταματώ τον κατήφορο,
άλλωστε τη μάσκα κάθε μέρα
αλλάζω,
τα βραδιά γεμάτα υπάρξεις,
παρηγορεί ο τόνος της φωνής.
Πάτροκλος Σεφεριάδης
Λέξεις από τη συλλογή
Τόλμα αν μπορείς
