Παρασκευή 16 Ιουλίου 2021

Ευθυμογράφημα (της Γεωργίας Κιτσουκη Βασιλειαδου)

 



Και να ΄μαστε λοιπόν εδώ

να λέμε δόξα τω Θεώ

που γλιτώνουμε ακόμα

με ή και χωρίς...βελόνα


Άλλοι μία κι άλλοι δύο

μάσκες σε φρενοκομείο

χαιρετάμε και αγνώστους

προσπερνάμε τους αρρώστους


Μάσκα κι αντισηπτικά

σπρέι, τζελ, εθιστικά

όπλα σε κάθε γωνία

μήπως φύγει η αγωνία


Γύρω όλοι ειδικοί

“ψεκασμένοι” και οι μη

συνωμοσιολογίες

κόντρα σε συνωμοσίες


Αδαείς και αφελείς

οι υπεύθυνοι και οι άλλοι

όλοι στο ίδιο καζάνι

η απόφαση μεγάλη


Μπρος γκρεμός και πίσω χάος

σου χρειάζεται το θάρρος

Κι αν το βήμα σου είναι λάθος;

Κι αν σε περιμένει ο τάκος;


Κάπου έρχονται αναμνήσεις

ξέγνοιαστες αναπολήσεις

Θέλεις να απαλλαγείς

θέλεις να τα ξαναδείς


Μένει μετέωρο το βήμα

φόβος τάχα ή λογική

Έχουν όλα μπερδευτεί 

Κρίση, αντίληψη, το θύμα


Μίσησες κάθε βελόνα

μίσησες και την κορώνα

πρέπει να απεξαρτηθείς

Πού να πας για να κρυφτείς;


Όπου πας σε κυνηγάει

ο αόρατος εχθρός

μα νομίζω πως δεν είναι

ένας και μοναδικός


Ο Θεός μας βοηθός


Γεωργία Κιτσουκη Βασιλειαδου

Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ (της Σοφίας Κοντογεωργου)

 



Χέρια τραχιά

σημαδεμένα απ' τη σκληράδα της δουλειάς

σαν σχηματίζαν αγκαλιά

χωρούσε ο κόσμος όλος

Πάνω στο ηλιόσκαφτό του πρόσωπο

χαμογελούσε η αγάπη

γερά στους ώμους

κουβαλούσε τη ζωή του

ένα ακόμα πηλοφόρι 

κι ορθός τις μάχες του

πολέμησε

Πάντα ανοιχτές οι πόρτες

του σπιτιού του

κάτω απ τον ίσκιο της καρδιάς του

τραπέζια στρώνονταν

Με βήματα μικρά

μα σταθερά

τον κόσμο τούτο 

τον σεργιάνισε

κι αθόρυβα την πόρτα

πίσω του έκλεισε

σαν τέλειωσε η βόλτα

Μικρός το δέμας

μα πελώριος

Ο πατέρας μου.





Σοφία Κοντογεωργου