Άτιτλο (της Δέσποινας Αυγουστινακη)

Μα τι φοβάσαι;
Το γεγονός
ή την ιδέα που έχεις για ετούτο;
Μη γελιέσαι.
Δεν ταυτίζονται.
Άλλο το γεγονός
κι άλλο η ιδέα που έχουμε γι’ αυτό.
Κι εκεί
χαμένοι στο φόβο για μια ιδέα
δεν είδαμε ποτέ καθαρά
το τι συνέβη.

Δέσποινα Αυγουστινακη

Άραγε τι να χάθηκε; (της Μαίρης Ηλιάδη)

Τέλειωσαν, μισέψανε
τα έργα και τα λόγια
Θρύψαλα γίναν και καρφιά
στου χρόνου τα ρολόγια ...

Ποιός κέρδισε; ποιός έχασε;
Δεν έχει σημασία
Μα ποιός προσπάθησε πολύ
με ήθος και αξία.

Ο χρόνος μηδενίστηκε
το νόημα χαμένο...
σε 'να τοπίο ερημικό
θλιμμένο δακρυσμένο...

Λυσσομανά η θάλασσα
σεισμός την γη ταράζει...
και σένα άνθρωπε μικρέ...
ολίγον δε σε νοιάζει....

Παν οι αξίες χάθηκαν
κυριαρχεί το ψέμα...
Μια θάλασσα αόρατη
Μας έπνιξε στο ρέμα...

Ειδήσεις συνταράζουνε
Τον κόσμο κάθε μέρα
Που χάθηκε η ανθρωπιά
Δεν ένοιαξε κανέναν!

Που χάθηκε το νόημα
και η βαθιά ουσία
κανείς δεν βλέπει
τον χαμό και την Αχερουσία.

Μαυροντυμένοι σέρνονται..
εχάθη η πυγμή τους
καθώς μείναν ανάπηροι
μέσα εις τη ψυχή τους.


Μαίρη Ηλιάδη