Αντίο όνειρο (της Αθανασίας Δαμπολιά)

Θα με θυμάσαι, θα σε θυμάμαι, μέσα απ` τ` όνειρο πια.
Θα μ` αγγίζεις, θα σ` αγγίζω, μόνο με τη σκέψη.
Το τρένο της ευκαιρίας έφυγε και μείναμε στις αποβάθρες ο ένας απέναντι από τον αλλον,  να κοιταζόμαστε σαν οπτασία.
Η εσωτερική θύελλα πρέπει να κατευνάσει και η γαλήνη της ηρεμίας ν` αποκαταστήσει την ταραχή του παλμού.
Ας μείνει τ` όνειρο να αιωρείτε να γλυκαίνει τις χαραμάδες της ζωής.
Αντίο όνειρο, ίσως κάπου σε ξαναδώ εως ότου σβήσω.

Αθανασία Δαμπολιά

Το δώρο (της Σοφίας Τριανταφυλλίδου)

Σου πήρα ένα δώρο πέρυσι,
μα δεν κατάφερα
ούτε φέτος να στο δώσω,
και απ' ότι φαίνεται
ποτέ δεν θα το λάβεις.
Κάτι μικρό κι' ασήμαντο
με αμπαλάζ πανάκριβο
Όμως  το παραμύθι μας
δεν είχε αίσιο τέλος.
Τώρα το σ' αγαπώ μου,
θολή φιγούρα
γεμάτη με λεκέδες λάσπης,
που δεν κοιτά σε μαγικό καθρέφτη.
Ενώ το δικό σου σ' αγαπώ
που δεν ειπώθηκε ποτέ,
λαθρεπιβάτης σ' ένα τρένο φάντασμα
που σφύριξε, μα δεν σταμάτησε .
Και εγώ εκεί στην άκρη του σταθμού
να περιμένω, με μάτια δίχως δάκρυα,
αυτά κυλούν ανάποδα
απ' έξω πρός τα μέσα.
Αλμυρό ποτάμι γίνανε
πνίξαν την προσμονή μου ,
που' χε κουρνιάσει για καλά
μέσα στα σωθικά μου.

Μα  τι ανέλπιστη χαρά!!
Βλέπετε;
Να εκεί ψηλά στην επιφάνεια
του νερού, ένα δώρο κολυμπάει...


Σοφία Τριανταφυλλίδου

Η αγάπη μας (του Χρήστου Χριστόπουλου)

Σαν κρίνο, σαν βασιλικό
αγάπη ευωδιάζεις
και τον γλυκό σου ασπασμό
απλόχερα μοιράζεις!

Η νεραιδένια σου μορφή
του έρωτα η αλήθεια
πριγκιποπούλα μου μικρή
όπως τα παραμύθια!

Δεν έχει δράκους και φωτιές
μονάχα ευτυχία
που τις ευαίσθητες χορδές
αγγίζει σαν μαγεία!

Στην θάλασσα σου την βαθιά
θα στέκομαι σαν βράχος
και στην χρυσή σου αμμουδιά
θα γίνομαι ζωγράφος!

Θα ζωγραφίζω, σ´αγαπώ
πάνω, ψηλά στ´αστέρια
να τα κοιτάμε, σαν κρατώ
σφιχτά τα δυο σου χέρια!


Χ.Χ ΑΓΙΑΤΡΕΥΤΟΣ ΕΡΩΤΑΣ

Άτιτλο (της Τζούλιας Παπά)

Περπάτησα μόνη 
στα μέρη που πηγαίναμε μαζί..
Ακολούθησα την ίδια πορεία..

Πάτησα στα χνάρια
που άφησες κάποτε..
Και σ' ένιωσα κοντά μου..

Σα να μου μίλησες..
Σα να μου κράτησες το χέρι..
Σα να μου σκούπισες το δάκρυ..
Σα να με φίλησες ξανά..

Πάτησα στα χνάρια
που άφησες κάποτε...
Σ' ένιωσα κοντά μου.
Χαμογέλασα ξανά...


Τζούλια Παπά

Ασημένια κέρματα (της Χρυσαυγής Τούμπα)

Στου ονείρου τη γιορτή
σαν προβολείς ομίχλης
οι φανοστάτες
όνειρα μοναχικά φωτίζουν
εικόνες φαγωμένες ζωντανεύουν
στη βαθιά σιγή

πλήθος τα λάθη
πλήθος τα κρίματα

κι ανοίγουν οι τσέπες του χρόνου
ασημένια κέρματα οι ώρες
σταλάζουν στο ρυθμό του εκκρεμούς.

Σαν μια ανάμνηση
απολίθωμα στιγμής
Σαν μια αγάπη
ένοικο σιωπής
Σαν ένας πόνος
καράβι αγκυροβολημένο
Σαν όνειρο ξεθωριασμένο
στο έλεος των κυμάτων.


Χρυσαυγή Τούμπα

Ώρα βαθιά (της Μάρθας Κανάρη)

Αγάπησα τη ζωή… κι αυτή αγάπησε εμένα…
Κόντρα εγώ , κόντρα κι αυτή,
σ’ έναν ατέρμονο διάλογο πάθους και έντασης,
που κατέληγε πάντα φιλί με φιλί…
Ως το πρώτο και στερνό αγκάλιασμα εκείνων,
που αγαπήθηκαν τρελά
και υπήρξαν εραστές του απροσδόκητου και του μοιραίου…
Δεν ξέρω τι γυρεύει το φως του άλλου κόσμου
μέσα στα δειλινά μου…
Ήρθε απρόσκλητο και με θράσος
και δεν είχε καν τα κότσια να με ρωτήσει ,
εάν του επιτρέπω την είσοδο…
Στ αλήθεια δεν ξέρω τι γυρεύει…
Σκέφτομαι μόνο πως η νύχτα είναι κοντά...
και κάθε που νυχτώνει όλα ανακαλύπτουν
την αιτία της ύπαρξης τους,
δίνοντας νόημα στο σκοτάδι...


Μάρθα Κανάρη

Αγκάλη θαμπή (της Αναστασίας Κουτσούκου - Κλεάνθη)

Είναι παχύς κι αληθινός 
του πλάτανου ο ίσκιος
και μοιάζει όαση σωστή, 
στου κάθε κατάκοπου,
πεζού τη ζάλη.
Κι εκεί μπορεί κανείς,
στ' αλήθεια ν' απαγκιάσει.
Κι όχι σ' αγκάλη, που φαντάζει
απόμακρη θαμπή....


Αναστασία Κουτσούκου - Κλεάνθη 

Ο τελευταίος χορός (της Σοφίας Κοντογεώργου)

Μαύρο μετάξι έντυσε
η νύχτα το κορμί της
και με ασήμια στόλισε
τα ξέπλεκα μαλλιά της.

Της άνοιξης τ’αρώματα
χύμηξαν στον αέρα
και γλάρωσαν τα βλέμματα
λίγωσαν οι αισθήσεις.

Με του άνεμου το σάλεμα
χορεύουνε οι νότες
γλυκές όπως ξεχύνονται
απ’ του βιολιού τον ήχο.

Σαν από τούλι διάφανο
του φεγγαριού η κουρτίνα
λικνίζεται ανάερα
γύρω από τα κορμιά μας.

Σφιχτά μέσα στα χέρια σου
μ’ έχεις φυλακισμένη
τη μυρωδιά σου γεύομαι
το δέρμα σου ανασαίνω.

Πριν ξημερώσει η αυγή
πριν τ’ όνειρο τελειώσει
η φαντασία να ντυθεί
το πέπλο της λαχτάρας.

Σε μία πίστα ονειρική
με τα βιολιά να παίζουν
ένα ερωτικό τανγκό
μαζί σου να χορέψω.
                                                                                         
Σοφία Κοντογεώργου

Από την ποιητική συλλογή "Έρωτας..απών" Εκδόσεις Κύμα

Άτιτλο (της Σμαραγδής Μητροπούλου)

Χορευει το σουρουπο
αγκαλιά με τη βροχή
αργεντίνικο τανγκο.
Χορεύει η ψυχή
στο ρυθμό της προσμονης
με κόκκινο κρασί να μεθυσει.
Σκοτεινιασε νωρίς
κι εσύ όνειρο μου ακόμα να φανεις.
Μας νίκησε απόψε η μοναξιά!!!!!

Σμαραγδή Μητροπούλου

Σαν Παραμύθι (της Σμαραγδής Μητροπούλου)

Όλα σαν όνειρο μαζί σου
σε άλλο κόσμο, σ' άλλη εποχή
τότε που ένα κομμάτι ουρανού στα χέρια κράτησα.
Μία φορά κι έναν καιρό; Για πάντα;
Στο μέτρημα του χρόνου χάθηκα.
Σε πήρε η νύχτα
μικρή νεράιδα του γιαλού και της σελήνης.
Σε πήρε η νύχτα
μα το φιλί σου σφραγίδα ανεξίτηλη στα χείλη μου
μέλι κι αλμύρα.
Αλύπητα κυλάνε οι ώρες κι οι αιώνες
σαν παραμύθι οι αναμνήσεις ζωντανεύουνε…
κι εγώ ένα ημερολόγιο παλιό
σαν αποξηραμένο γιασεμί
κι ένα μαντήλι της φωτιάς
κρατώ για να θυμάμαι.
Ω ναι θυμάμαι, ζω και ξαναζώ και ανασταίνομαι
και  ας μην έχει ο δρόμος τούτος γυρισμό.
Μου φτάνει που θυμάμαι....


Σμαραγδή Μητροπούλου

Λίγο πριν (της Σοφίας Τανακίδου)

Τους ανθρώπους και τα μέρη
που σε θύμιζαν τ' απαρνήθηκα.
Τα μάτια μου έκλεισα στα χρώματα,
στης μυρωδιάς σου τα αρώματα.
Στης φωνής σου τον ήχο
την ακοή μου κατάστρεψα.
Μόνο την αφή μου  κράτησα γιατί ποτέ μου με αυτή δεν σε άγγιξα.
Κι όταν όλα από μέσα μου τα 'σβησα
και της λήθης ήπια το κώνειο,
γιατί μόνο με φαρμάκι ξεδίψαγα,
απ' την πίκρα της θλίψης που ένιωθα που σ' αρνήθηκα.
Λίγο πριν να πεθάνω ψιθύρισα..
" Σ' αγαπώ"
Κι αναστήθηκα.

Σοφία Τανακίδου

IN MEMORIAM....ΓΙΑ ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ (της Σμαραγδής Μητροπούλου)

Μνήμες που σβήνουν 
που χάνονται στη λήθη 
Πριν ο ήλιος δύσει. 
Χτυπά μεσάνυχτα 
το ρολόι του χρόνου 
Μια βουκαμβιλια μόνο 
έμεινε να σε θυμίζει
Θυμάμαι...;
Θυμάσαι...;
Αργοσβηνουν εικόνες
Πρόσωπα...τοπία....
Μα εμένα φυλαχτό με κράτησες 
Πάνω μου πάγωσε η ματιά σου 
Κι ύστερα...... σιωπή!!!

Σμαραγδή Μητροπούλου