Παρασκευή 2 Απριλίου 2021

Άτιτλο (της Εύας Γεωργίου)



Αν  μ’ αγαπήσεις πραγματικά μου είπε

σαν με αποχαιρετούσε την τελευταία φορά,

δεν θα χρειάζεται να μετράς

μήνες,

ούτε μέρες

μέχρι να ξανάρθω…

Ούτε αναγκαίο να με ψάχνεις σε ημερολόγια

και χάρτες…

Θα με αισθάνεσαι από χιλιόμετρα μακριά

Θα φοράω έντονο άρωμα!

Θα με ξεχωρίσεις... 

απο τα αναρίθμητα αξεσουάρ των  αποχρώσεων μου

Θα μ’ ακούσεις …

Το τραγούδι μου δεν άλλαξε, πάντα ίδιο…   σαγηνευτικό!

Θα ξυπνήσω όλες σου τις αισθήσεις...

Κοίτα!

Πανηγύρι πολύχρωμο ο ουρανός !!

Στολίστηκε κι αυτός για την άφιξη μιας  Ανοιξης!


Εύα Γεωργίου


Η μυροφόρος Άνοιξη (της Συλιας Χαδουλη)



Μυστηριακοι ψαλμοί σταλαζουν μύρο αφεσης

στις αιμορραγουσες φλέβες της μυροφορου Άνοιξης

Το πετρωμενο  φιλι του Ιούδα χαράζει με κοκκινες σταγονες

στις λευκες σελίδες του ημερολογίου της αιωνιότητας

θεατρικές σκηνές ζωής και θανάτου

Καταδίκες σιωπής σκεπάζουν την Πύλη του Παραδείσου με χρυση σκόνη σκουριάς 

Αρχαίοι Θεοί δικάζουν τις λευκες ωρες αγαπης που δεν δόθηκαν

Εκείνες τις ωρες που η Άνοιξη βάδιζε με τον αραχνουφαντο χιτώνα της

κεντημένο  με τα χρωματα της νεογεννητης αυγής,

μεςα στις εποχες του χρόνου.

Τα λυτά μαλλια της στόλιζε  ενα στεφανι πλεγμένο με τις επτά μικρες Πλειαδες 

και ολάνθιστους λεμονανθους

Κοράλλια, κοχυλια και θαλάσσιες ανεμώνες 

εξαγνισμένα από την μήτρα της αρχαιας θαλασσας

αγκάλιαζαν τα κρινοδακτυλα της

Σκόρπιζε σπόρους αγαπης στο υγρό χώμα της χώρας 

των ανθρωπίνων τοπίων θλίψης  

Ευωδιαστοί άνεμοι δρόσισαν  με πικρό μέλι τα διψασμένα χειλη των λειμώνων της απουσίας 

Ιεροτελεστίες μυστικές υψώνουν υμνωδιες αισθήσεων και παραισθήσεων 

Έφηβος ηλιος σφραγίζει την ιερή τελετουργία 

της αφεσης και της λύτρωσης.


Συλια Χαδουλη

Franz Xaver Winterhalter