Η ψευδαίσθηση (της Λιλη Βασιλάκη)

Την ώρα που η αγάπη φλέγεται από ηδονή, 

τ' άστρα παίζουν τρίλιζα στο πάνθεον τ' ουρανού. 

Και καθώς η λάμψη τους χαριεντίζεται με το φεγγάρι 

κι ασημοβάφουν τα ακροσύνορά του, 

το ναρκωμένο μου όνειρο ξυπνά...

Αίφνης, σαν αλαβάστρινη οπτασία κρεμιέσαι στου νου την οροφή... 

Η σκέψη φευγάτη σε παίρνει αγκαλιά και οι παλμοί της καρδιάς 

αναταράζονται στη λίμνη της λαχτάρας... 

Σαν αλιγάτορας καταδύομαι με ολόγυμνες τις αισθήσεις

αναζητώντας σε να ρουφήξω το μεδούλι του έρωτά σου

και να μετουσιωθώ με τη σπονδή της μέθης του.. 

Κολυμπώ και σε ψάχνω στα άχρονα σκοτάδια του πόθου... 

Μάταιη η αναζήτηση...

Μερικές φυσαλίδες μοναχά συναντώ,

που γρήγορα εκτονώνται στην επιφάνεια της απόσβεσης,

σαν ηλιαχτίδες στην εκπνοή ενός αποδημήσαντος ήλιου, 

που μοιραία ακολουθούν τα χνάρια του ειμαρμένου δειλινού.

Και μένω με ξέσκεπες τις αισθήσεις στα σεντόνια της μοναξιάς 

να με χλευαζει το άσπονδο όνειρο από τις γρίλιες της ψευδαίσθησης...

Λιλη Βασιλάκη

Για το καλό σου ( της Έλενας Κορινιωτη)

Όποια πέτρα κι αν σηκώσω

από κάτω ξετρυπώνω έναν 

επίδοξο σωτήρα μου. 

Που έχει σχηματισμένη άποψη 

για το ποια είμαι που πηγαίνω 

και τι επιδιώκω, σε χρόνο μέλλοντα. 

Που γνωρίζει επακριβώς τις 

κινήσεις που πρέπει να εφαρμόσω

προκειμένου να αποκτήσω 

κάτι καλύτερο, από αυτό που ζω. 

Που αν δεν τις ακολουθήσω πίστα 

σαν μετανιωμένος ευσεβής που 

ζητά συγχώρεση από το Θεό του 

θα αφανιστώ, σε χρόνο σύντομο. 

Εγώ να κάνω αυτό που μου προτείνεις

ποια είμαι εγώ άλλωστε που τολμώ 

να έχω προσωπική βούληση σε θέματα 

που αφορούν τη ζωή μου, αλλά 

να σε ρωτήσω κάτι τελευταίο.

Αν το δικό μου καλό, εξελιχθεί 

σε καλύτερο από το δικό σου καλό 

θα το αντέξεις; 

Ή μήπως εκεί κάπου εκεί θα γλιστρήσει

η μάσκα και θα φανερωθούν τα 

πραγματικά σου κίνητρα, φίλε μου; 

Το καλό μου και το κακό μου έχουν 

αποκλειστικό κηδεμόνα, εμένα. 

Δεν χρειάζονται συνεπιμέλεια. 

Έλενα Κορινιωτη