Της καρδιάς μου χορεύουν οι φλέβες.
Σ' ένα χορό κεντημενο μέσα από τα μάτια σου.
Αυτά τα ματια σου που με καλούν
σ' αυτό το χορό των ψυχών.
Σ' ένα ταξίδι διαδρομή στης
ψυχής σου τον πόνο.
Σ' αυτό το χορό των ματιών
με βήματα, χάδια τον ήχο των δακρύων.
Να γεμίζουν το πρόσωπο σου,
να κυλάνε στο σώμα σου, στάχτες
να γίνονται στης λησμονιάς τα χείλη.
Υποφέρω!!!!!!
Θα χορέψουμε αυτό το χορό
των ματιών σου ;;;;;
Πολλοί με αγάπησαν από ανάγκη.
Ήθελαν να πιουν από το ίδιο ποτήρι
που έπινα και γω.
Διψουσαν για την ψυχή μου που έβλεπαν.
Άδειοι άνθρωποι με τρύπιες τσέπες στη ψυχή τους.
Με μια ψυχή κενή, στα σκοτάδια χωρίς χρώματα, χωρίς φως .
Ανάπηροι ήταν...με δεκανίκια περπατούσαν στη κόλαση του μυαλού τους.
Καίγονταν με τα παντζούρια κλειστά.
Στα πεζοδρόμια έπεφτε η αυλαία τους.
Σε μια καταιγίδα με ξεβαμενους ρόλους, πατημενους στη μιζέρια που κουβαλούσαν.
Φθαρμενη μιζέρια που σκαλιζε να βρει ευτυχία σε λάθος ρόλους.
Ρόλοι που ναυαγησαν στο σκοτάδι τους.
Αδειοι άνθρωποι χωρίς ψυχή...
Άδεια τασάκια χωρίς αποτσιγαρα....
Κάτι χειμώνες όπως τα παραμύθια!
Κάτι σιωπές να δακρύζουν.
Κάτι δάκρυα για ένα έρωτα
Κάτι ανάσες πνιγμενες σε κάτι όνειρα γεμάτα απουσίες.
Κάτι λέξεις θαμμένες στον πυθμένα της ψυχής, κλειδωμένες.
Κάτι απουσίες κρύες, παγωμένες.
Κάτι αγκαλιές άδειες.
Κάτι μοναξιές στο απόλυτο σκοτάδι.
Δώσε μου τη δική σου χαμένη ανάσα.
Δώσε μου τον ήλιο σου,
να λάμψει στη ψυχή μου.
Χάρισε μου μια άνοιξη.
Μην φοβηθείς αυτή τη βροχή που έρχεται αυτό το χειμώνα.
Αγκάλιασε με !
Ντύσε με !
Αγαπά με !!!!!
