Θα κάθομαι αιώνες να σου
κρατάω το χέρι και να σου
μιλώ για την θάλασσα που
κελαηδάει ασταμάτητα σαν
το πουλί που δεν έχει φωνή.
Θα σου χαϊδεύω τα δάχτυλα
και θα σου τραγουδώ το τραγούδι
του ανέμου σαν νανούρισμα.
Θα σταματήσω τους ανέμους
να μην στεγνώσουν το δάκρυ
για να χεις να δροσίζεσαι
στο μακρινό ταξίδι.
Και θα καλέσω τον Αχέροντα
να γλυκάνει τα νερά.
Να περάσεις ήρεμα
γιατί όσο και να χαϊδεύω
την ψυχή σου μάτωσε πολύ
εδώ πάνω...
Αντριάνα Ονουφρίου Περικλέους
