Άσε κάτω τον μουσακα! (της Βηθλεέμ Νασλα)

 

Είχα καρδιά γαρούφαλλο 

έσταζε μόνο μέλι,

για 'σένα μόνο χτύπαγε

και φώναζε σε θέλει.

Τα μάτια μου τα άνοιγα

μόνο να σε κοιτάζω,

στον ύπνο μου τον βραδινό

εγώ να σε φωνάζω.

Σ' είχα εγώ κορώνα μου

αφέντη στη ζωή μου,

χατίρι δε σου χάλαγα

ήσουνα η ψυχή μου.

Μα φάνηκες αχάριστος

δε με γλυκοφιλούσες,

έσταζες δηλητήριο

και με ποδοπατούσες.

Με παρελθόν ασήκωτο

γυναίκες μύριες είχες,

πρόσθεσες κι εμένανε

στη συλλογή που είχες.

Σαν μέλισσες τις μάζευες

και περηφανευόσουν,

καρδούλες σε γεμίζανε

κι εσύ κοκκορευόσουν.

Χαράμι παν οι κόποι μου

κλεισμένη στη κουζίνα,

να μαγειρεύω φαγητα

ίσα με μια ντουζίνα.

Στην αγορά βγήκα λοιπόν

τα υλικά να φέρω, 

για να μπορώ το μουσακά 

καπέλο να σου φέρω. 

Βηθλεέμ Νασλα

Βασιλική - Το δώρο που δεν ήρθε ποτέ! (της Βηθλεέμ Νασλα)

 

Άνοιξε τα παγωμένα βλέφαρά της με δυσκολία. Αν και σκέπαζαν το σώμα της δυο μάλλινες κουβέρτες από την προίκα της, εκείνη ένιωθε το κρύο να διαπερνάει όλο της το σώμα. Αποφάσισε να παραμείνει εκεί κουκουλωμένη στο σουηδικό κρεβάτι του δωματίου 69 που τη φιλοξενούσε τα τελευταία τρία χρόνια. Τα σχέδιά της όμως χάλασε η τραπεζοκόμος που χτύπησε τη πόρτα και μπήκε στο δωμάτιό της για να της αφήσει το πρωινό της γεύμα. 

- Καλημέρα κυρία Βασιλική και χρόνια σας πολλά.

Μα ναι, ήταν η πρώτη μέρα του χρόνου, η γιορτή της, άλλη μια χρονιά ξεκινούσε για εκείνη, μια χρονιά που δεν ήξερε αν θα τη χαρεί μέχρι το τέλος της.

- Καλημέρα κορίτσι μου, σ' ευχαριστώ πολύ, καλή χρονιά να έχουμε.

Η τραπεζοκόμος που το όνομά της ήταν Μαρία, τη πλησίασε και της έδωσε ένα πακέτο.

- Το έφτιαξα για σας. Για να μη κρυώνετε.

Το κράτησε στα χέρια της, το περιεργάστηκε και ένα δάκρυ κύλησε από τα μάτια της. 

Αγάπησε η Βασιλική, ναι αγάπησε πολύ. Χάρισε τη καρδιά της και τη ζωή της σ' εκείνον. Όλα για εκείνον, για την αγάπη του, τον έρωτά του. 

Ήξερε από αγάπη η Βασιλική, από έρωτα, από πάθος. Το έζησε μέσα από τους γονείς της. Έτσι ήθελε κι εκείνη ν' αγαπήσει, έτσι το ονειρευόταν. 

Τον αγάπησε, τον παντρεύτηκε, του χάρισε ένα υπέροχο παιδί. Μια ζωή προσφορά αγάπης. Και περίμενε, κάθε χρονιά, περίμενε να λάβει κάτι που θα γέμιζε το γυναικείο της ρομαντισμό. Περίμενε στα γενέθλιά της, στη γιορτή της, στη γιορτή της μητέρας, όχι ένα δώρο, αυτό το είχε βγάλει από το μυαλό της, όμως πρόσμενε κάτι που θα φανέρωνε την αγάπη του για τη δική της καθημερινή αφοσίωση και φροντίδα, ένα λουλούδι κι ας ήταν κομμένο κι απ' το δρόμο, μια κάρτα με δυο λόγια, μάταια. Τα τελευταία χρόνια είχε πια σταματήσει να περιμένει. Το έβρισκε κι εκείνη πλέον περιττό. Είχε συνηθίσει κι η συνήθεια είναι η μεγαλύτερη δύναμη στη καθημερινότητα της ζωής. 

Και τώρα, τι; Κρατούσε στα χέρια της ένα κουτί που έκρυβε κάτι για εκείνη. Ανάκατα συναισθήματα τη πλυμμήρισαν. Ανατράπηκαν όλα μέσα της και δεν ήξερε αν άξιζε να λάβει ένα δώρο. Ένιωσε σαν παιδί, όπως όταν έπαιρνε στα παιδικά της τότε χέρια το δώρο του Άγιου Βασίλη.

- Σ' ευχαριστώ παιδί μου, να 'χεις την ευχή μου. 

Κλείνοντας τη πόρτα η τραπεζοκόμος, η Βασιλική άνοιξε το κουτί και κράτησε στα χέρια της ένα ζευγάρι μάλλινα τερλίκια για τα πόδια της. Ήταν σε χρώμα μπεζ με λευκο γουνακι στο τελειωμα. Τα φόρεσε και κοίταξε τα πόδια της με χαρά, ήταν τόσο κομψά και ζεστά ταυτόχρονα κι ήταν δικά της. 

Την είχαν σκεφτεί και μάλιστα αφιέρωσαν χρόνο για να της τα φτιάξουν. 

Μα δεν τα περίμενε, είχε κουραστεί να περιμένει. Ή μάλλον είχε πειστεί πως δεν έπρεπε να περιμένει. Ακόμη κι αν εκείνος ζούσε, δεν θα περίμενε. 

Βηθλεέμ Νασλα

Η λύκαινα! (της Βηθλεέμ Νασλα)

 

Οι λύκοι όλοι αρσενικοί?

Κάντε ένα βήμα πίσω

όλοι οι άντρες του ντουνιά 

που μοιάζετε με λύκο.

Στο κόσμο ετούτο το σκληρό,

τον άδικο και το φαιδρό

γεννιούνται δύο γένη

σε κάθε άγρια αγέλη.

Στης λύκαινας τα δίχτυα 

μη μπλεχτείς.

Θ' ανοίξει η αγκαλιά της

τη σάρκα σου για να γευτεί

και μόλις σε χορτάσει

το άμοιρο κουφάρι σου 

στο ρέμα θα πετάξει.

Είναι άγριο το ένστικτο 

που την οδηγεί σε σένα

μα η θωριά της μαγική

παγίδα στήνει πονηρή

θα φύγεις στα χαμένα.

Γι' αυτό κάτσε στο στάβλο σου

τα πρόβατα σου φίλα 

που είν' τα φιλάκια τους αγνά

δεν κρύβουν κατρακύλα!

Δεν είν' οι λύκαινες αγνές

είναι πληγές γεμάτες 

εκδίκηση ζητούν να βρουν

και ζουν με αυταπάτες!

Βηθλεέμ Νασλα

Δεν ταξιδεύω, σαλπάρω! (της Βηθλεέμ Νασλα)

Τα καλύτερα ταξίδια
γίνονται στα ανοιχτά,
με καράβια και βαπόρια
στης θαλάσσης τα νερά.

Να αναπνέεις τον αέρα
να ανεμίζουν τα μαλλιά,
να κοιτάς ψηλά τον ήλιο
να αφρίζουν τα νερά.

Τα καλύτερα ταξίδια
είναι πάντα μακρινά
να κουνιούνται τα μαντίλια
να υπόσχονται πολλά.

Τα καράβια είναι πάντα
στων ανθρώπων την καρδιά
τα ταξίδια τα γεμίζουν
όνειρα απατηλά.

Βηθλεέμ Νασλα

Ζήσε όμορφα! (της Βηθλεέμ Νασλα)

Να 'χεις τα μάτια ανοιχτά
και να μιλάς μέσα απ' αυτά,
ότι κι αν πουν αληθινά
γι αυτό μη τα 'χεις σφαλιστά.

Και της ψυχής τα αισθήματα
με τη φωνή να τραγουδάς,
να μη τα κρύβεις
κρυφά μη τα κρατάς
νιώσε κι ανάσαινε βαθειά.

Γλυκές κουβέντες να λαλείς
με το γλυκό το στόμα,
σαν το πουλί να κελαηδάς
και να χαμογελάς
όσο μπορείς ακόμα.

Γιατί η ζωή είναι μια
είναι μικρή
για να τη σπαταλάς
να τη ξοδεύεις,
στο πέρασμα της
ελπίδα να σκορπάς
και να χαμογελάς.

Βηθλεέμ Νασλα

Ακριβώς! (της Βηθλεέμ Νασλα)

Έπεσε για ύπνο νέος
και σηκώθηκε γέρος,
σ όνειρο περπάτησε
δυσβατο και μετρημένο.

Μια ζωή, όλη του η ζωη,
στο ακριβώς δεμένη.
Ρολόγια γύρω του παντού
κι οι δείκτες τεντωμένοι.

Όλα λοιπόν στην ώρα τους
χωρίς καθυστερήσεις,
έτρεξε, πρόλαβε το χθες,
να μην αργοπορησει.

Μ άφησε πίσω του στιγμές
που ώρα δεν κοιτούσαν.
Όμορφες, ξένοιαστες, ζεστές,
που τον παρακαλούσαν.

Τώρα μονάχος περπατά
σε άδειο μονοπάτι,
μα ο χρόνος πίσω δε γυρνά
περνάει και πίσω δεν κοιτά,
εχει κι αυτός γινατι.

Βηθλεέμ Νασλα

Ακόμη ένα ποτηράκι (της Βηθλεέμ Νασλα)

Ένα κρασί σε κάλεσα
να πιούμε απ τ αμπελι
που φρόντιζα τόσο καιρο
και το χω κάνει μέλι.

Να πίνεις να γλυκαινεσαι
τα χείλη σου να βρέχεις,
να χάνεσαι και να γελάς
στο δειλι να χορεύεις.

Κι αν είναι τόση η χαρα
που θα σε περιβάλλει,
το χέρι κράτα μου σφιχτά
κι όπου μας βγάλει η άκρη.

Ειν το κρασάκι μου γλυκο
κι εγώ θα σε ποτίσω,
απ την αγκάλη σου μη βγω
να σε γλυκοφιλησω.

Το κρασοποτηρο μικρο
μα θα σου το γεμίζω
κι όσο το όνειρο διαρκει
εγώ θα στο θυμίζω,
πως σαγαπω σαν το κρασί
που εγώ θα σε μεθυσω!

Βηθλεεμ Νασλα

Όλα του γάμου δύσκολα (της Βηθλεέμ Νασλα)

Όλα ήτανε έτοιμα
ο γάμος να γενεί
κι η νύφη ετοιμάστηκε
χωρίς να χτενιστεί.

Το νυφικό το φόρεσε
όπως της είχαν πει,
χατίρι δεν εχαλασε
γιατί θα ταν βαρύ.

Της μάνας της τη θέληση
ακολούθησε πιστά,
της πεθεράς τα έθιμα
κι αυτά ήταν σεβαστά.

Εκείνη άλλα ήθελε
κι άλλα η καρδιά ζητούσε
μα ο κόσμος την εκραταγε
στο χέρι και γλεντούσε.

Εκαθισε και σκέφτηκε
πως έφτασε ως εδω
κι αντί γοβακια φορεσε
all star να σε χαρώ.

Της αρεζε πολύ το ροζ
της θύμιζε κουφέτα,
κι ήταν και άνετα πολύ
δε χώραγε κουβέντα.

Κι αν εφτανε στην ώρα της
μπροστά στην εκκλησιά,
στα πόδια θα το εβαζε
χωρίς βαριά καρδιά!

Βηθλεεμ Νασλα

Αγκαλιά (της Βηθλεέμ Νασλα)

Πάρε με μαμά αγκαλίτσα,
δεν μπορώ να περπατήσω άλλο.

Κάνε μου μια αγκαλιά φίλη μου,
δως μου κουράγιο και δύναμη.

Δως μου αγάπη μου την αγκαλιά σου,
μέσα απ αυτή ζω.

Κράτησε με αγκαλιά μάνα μου,
να μου περάσει ο πόνος.

Έλα παιδί μου, έλα στην αγκαλιά μου,
να διώξω κάθε κακό απ τη σκέψη σου.

Η αγκαλιά είναι αρρηκτη πλέξη που δένει και δημιουργεί, γιατρεύει και μαγεύει.

Είναι το δέσιμο, το κούμπωμα, η ένωση που ενώνει τις ψυχές μας.

Βηθλεεμ Νασλα

Η Αρτίστα (της Βηθλεέμ Νασλα)

Τη μέρα που γεννηθηκα
με ξέχασαν οι μοίρες,
μ αφήσανε στη τύχη μου
να κλαίω μέρες νύχτες.

Μεγαλωνα και μαθαινα
ποια ήταν η πορεία,
κεφάλι πάντοτε σκυφτο
μυαλό συμμαζεμενο
στη γνώμη του άντρα δε μιλω
έτσι ήτανε γραμμένο.

Κι ας ήταν αλλοτινα τα χρόνια.
Κι ας έπρεπε να πάω γουρούνι στο σακί.
Κι ας ήταν έτοιμο το νυφικό
και ο γαμπρός κλεισμένος.
Στη συμφωνία όλοι παρών
κι ο μπογος μου δεμένος.

Μα εγώ δεν είχα γεννηθεί
για τέτοιες ιστορίες.
Εγώ είχα αλλα  ονειρευτεί
φώτα, προβολείς και λαμπερές τις νύχτες!

Στα καμπαρέ ξενυχτησα
τραγούδησα και ήπια,
το πόνο ανθρώπων ακουσα
τη μοίρα τους την είδα.

Γυναίκα ωραία, ποθητη
που έβγαινε στη πιστα
κι έτρεμε από κάτω η γη
τ αγόρια σαν θωρούσα.

Μα πέρασαν τα χρόνια μου
ξεβαψε η μπογιά μου
και μόνη τώρα τριγυρνω
μέσα στα γηρατειά μου.

Βηθλεέμ Νασλα

Τ' Αυγουστου το φεγγαρι (της Βηθλεέμ Νασλα)

Ποσο φωτεινο το φεγγαρι
και ταυτοχρονα μαγευτικο.
Ο βασιλιας των αστεριων
και του ερωτα.

Το γιατακι ολων των ανθρωπινων
συναισθηματων.
Το φως στο απολυτο σκοταδι
της νυχτας.

Μυρια τραγουδια γραμμενα
μονο για τη χαρη του.
Αμετρητες φωτογραφιες με
φοντο τη λαμψη του.

Ποσοι δεν το κοιταξαν
πιασμενοι χερι χερι.
Ποσοι δεν ξενυχτησαν κλαιγοντας
ζητωντας τη παρηγορια του.

Κι εχει μια χαρη νυχτα με τη νυχτα
αλλαζοντας μεγεθος
και μια μαγεια μες  στη νυχτα
απλωνοντας το φως του.

Μα τον Αυγουστο,
ω τον Αυγουστο ειναι ονειρο!


Βηθλεέμ Νασλα

Σ αγαπω (της Βηθλεέμ Νασλα)

Σ αγαπω
ακου τους χτυπους της καρδιας μου
δες το μεσα στα ματια μου
νιωσε τη ψυχη μου.

Σ αγαπω
κι ειμαι εικοσι χρονων
σ ονειρευομαι και τραγουδω
μακρια σου δεν αντεχω ουτε λεπτο.

Σ αγαπω
κι ειν ολα εγχρωμα
ολα φωτιζουν τη μορφη σου
οτι νιωθω κι οτι αγγιζω
αφορουν τη θυμηση σου.

Σ αγαπαω τ ακους
κι η καρδια μου σε σενα κουμπωνει
Σ αγαπαω τ ακους
κι η ματια μου εσενα ανταμωνει.

Μη μαραινεσαι καρδια μου
μη μαδας τη μαργαριτα
δε θα σου το πουν τα φυλλα
θα τ ακουσεις απο χειλια.

Μ αγαπα.... δε μ αγαπα!
Σ αγαπω κι ας με πονας!

Βηθλεεμ Νασλα 

Δανειο με επιτοκιο ζωης (της Βηθλεέμ Νασλα)

Ανθρωπε, εσυ που δινεις τα παντα.......
Τον ιδιο σου τον εαυτο δανειζονται και μαλιστα με πολυ υψηλο επιτοκιο και αγυριστο...
Σαν το κεφαλι σου ανθρωπε....
Μην εμπιστευεσαι ανθρωπε σε κλεβουν, σε πολλες περιπτωσεις σε ληστευουν.
Τον χρονο σου ανθρωπε, τα συναισθηματα σου και τη λογικη σου προστατεψε.
Μην πουλας τις αρετες σου.
Κι αν καποια στιγμη αποφασισεις να κανεις εκπτωσεις ......
Μεινε εκει τουλαχιστον μην εκποιηθεις.
Θα βρεθεις κατασχεμενος, ρημαγμενος και ναι θα το χεις επιλεξει εσυ.

Βηθλεέμ Νασλα

Γορδιος δεσμος (της Βηθλεέμ Νασλα)

Κι οταν πια δεν θα μπορεις να νιωσεις το θυμο,
την απογοητευση, την αγανακτηση,
την αναγκη να ψαξεις να βρεις το γιατι...
Κι οταν θα κλεισουν τα αυτια
ετσι απο μονα τους σε καθε επεξηγηση,
οταν τα ματια δε θα θελουν να δουν
και το στομα δε θα χει να προσαψει τιποτα...
Τοτε εισαι ετοιμος να δωσεις λυση!

Βηθλεεμ Νασλα

Η κοντρα (της Βηθλεέμ Νασλα)

Η αγαπη και το παθος καθε οδηγου για τη δικη του μηχανη,
ο τροπος που τη προσεχει και τη διατηρει,
του γενναει το αισθημα οτι η δικη του ειναι η καλυτερη!
Εκει λοιπον που προχωραει ξενοιαστος καβαλαρης πανω στη κουκλαρα του,
τον προσπερναει με φορα μια αλλη μηχανη!
Τη στιγμη εκεινη αναπτυσσεται το αισθημα του ανταγωνισμου, οχι αυτο της αμιλλας, αλλα αυτο που σε κανει να πιστευεις οτι εσυ εχεις το καλυτερο γκαζι.
Οποτε πατας κι εσυ το γκαζι και κυνηγας να πιασεις το ονειρο της πρωτιας!
Ετσι γιατι δεν γινεται αλλιως!


Βηθλεεμ Νασλα

Το μονοπατι (της Βηθλεέμ Νασλα)

Κι ειναι μακρυ το μονοπατι,
αυτο της σκεψης και της μοναξιας,
αργα να το βαδιζεις και να συλλογιεσαι!

Και μη βιαστεις
σωστα αν δεν ζυγισεις,
λαθος μπορει να κινηθεις
και να πισωπατησεις.

Τα βηματα σου σταθερα
κι η λογικη ατσαλι,
μην δωσεις χωρο στη καρδια,
μονο το γριφο σου να λυσεις για να φτασεις.

Κι οταν πλησιασεις στον δικο σου ηλιο
μπορει αυτος να δυει,
μα την χαρα θα αισθανθεις
που προλαβες τη δυση.

Κι ειναι πολλοι εκεινοι που ξεκινουν
μα δεν βρισκουν τον ηλιο,
κι ας εχουν φτασει στα μισα
χανουν το φως και σβηνουν.

Μα το φεγγαρι ειναι εκει
τον δρομο θα τους φεξει,
μα ο στοχος πια εχει χαθει
κι η λογικη πεθαινει.


Βηθλεεμ Νασλα

Γλώσσα επικοινωνίας (της Βηθλεέμ Νασλα)

Φωνη
Μιλα, πες, ασε τα λογια να κυλησουν!
Κινηση
Κι αν φωνη δεν εχεις, πες το με τα χερια σου στη νοηματικη!
Γραφη
Ο φοβος να ακουστεις δε σε σταματα, γραψε στο χαρτι, κατεθεσε σε μια κολλα λευκη, ολα οσα θες να εκφρασεις!
Οραση
Με μια ματια και μονο μπορεις να κανεις τους αλλους να καταλαβουν!
Τεσσερις τροποι επικοινωνιας, μα εσυ δε διαλεγεις κανεναν. Επιλεγεις να μενεις ησυχος, αθορυβος, κλεισμενος μεσα σ ενα καβουκι. Αορατος μεσα σε τοσο κοσμο που γυρω σου επικοινωνει! Δεν υπαρχεις στο συνολο κι ομως δηλωνεις παρον.
Κι εχεις τοσο ωραια φωνη!
Πες το τραγουδωντας. Σπασε τη μονοτονια κι ασε ολα οσα θες να φωναξεις να βγουν μεσα απ τα ηχεια.
Γραψε μουσικη και ζωγραφισε τα πιστευω σου πανω στο πενταγραμμο, ξεκινωντας με ενα κλειδι του σολ.
Χορεψε και δειξε αυτο που θες με τις κινησεις σου.
Κοιταξε βαθεια μεσα στα ματια κι εκεινα θα πουν την αληθεια.
Προσεξε ομως μη παρασυρθεις, νοημα να χει οτι πεις, μη σπαταλισεις λογια!
Λεξεις καθαριες, κινησεις ευελικτες,  γραφη που κυλαει και βλεμμα διαφανο!


Βηθλεέμ Νασλα

Στης ζωής τα κύματα! (της Βηθλεέμ Νασλα)

Μια γυναίκα κι εγώ θάλασσα μου
τα χτυπήματα της μοίρας μετρώ,
κι αγναντεύονταν τα κύματα σου
τη ζωή μου γυρεύω να βρω.

Σε μιαν άλλη εποχή γεννημένη
να σηκώνω το δικό μου σταυρό,
από δω κι από κει ξεριζωμένη
μα στα πόδια μου στέκω εγώ.

Δίχως παρελθόν κι αναμνήσεις σβησμένες
δίχως μέλλον στο αβέβαιο να προσπαθώ,
μες στο τώρα ελπίδες χαμένες
παίζει μαζί μου ο χρόνος θαρρώ.

Θάλασσα μου κατάπιες καράβια
μα οι πίκρες που έπνιξα εγώ
όπως το κύμα που χτυπά τα βράχια
με λάβωσαν και αιμορραγώ.

Ήρθα απόψε μπροστά σου κυρα μου
και το λόγο από σένα ζητώ,
χρόνια μου χεις στερήσει παιδιά μου
μα το δάκρυ μου ακόμη νωπό.

Δε θα βγει νικητής απ τη μάχη
ίδια δύναμη έχουμε οι δυο,
μια φωτιά μες στα βάθη που καίει
κι έτσι αντίκρυ σου ισορροπώ.

Βηθλεέμ Νασλα

Στο κόκκινο (της Βηθλεέμ Νάσλα)

Μ' αρέσουν τα λουλούδια
και δη τα Τριαντάφυλλα.
Τα κόκκινα τριαντάφυλλα!
Σας το 'χω πει ;
Ναι, σας το 'χω πει.
Με το άρωμα τους ταξιδεύω.
Με τα ροδοπέταλα κάνω γλυκό.
Με το καρπό τους χυμό.
Και με το χρώμα τους;
Α! Με το χρώμα τους μαγεύομαι!
Το φοράω το κόκκινο πολύ,
κι ας μη το ζω.
Γιατί εγώ στο κόκκινο δεν έζησα πότε.
Πάντα το νόθευα με λευκό.
Κατεληγα στο ροζ.
Και τι είναι το ροζ;
Ένα μέτριο και γλυκανάλατο χρώμα!
Όλα μέτρια και σε ότι ζω, σε ότι κάνω, σε ότι σκέφτομαι.
Κι όμως αν με ρωτήσεις θα σου πω το κόκκινο μ' αρέσει.
Μα πως να το ζήσω;
Πως να τα γυρισω ολα στο κοκκινο;
Δεν είμαι ικανή!

Βηθλεέμ Νάσλα

Σπάσε τη σιωπή! (της Βηθλεέμ Νάσλα)

Φωνή
Μίλα, πες, άσε τα λόγια να κυλήσουν!
Κίνηση
Κι αν φωνή δεν έχεις, πες το με τα χέρια σου στη νοηματική!
Γραφή
Ο φόβος να ακουστείς δε σε σταματά, γράψε στο χαρτί, κατέθεσε σε μια κόλλα λευκή, όλα όσα θες να εκφράσεις!
Όραση
Με μια ματιά και μόνο μπορείς να κάνεις τους άλλους να καταλάβουν!
Τέσσερις τρόποι επικοινωνίας, μα εσύ δε διαλέγεις κανέναν. Επιλέγεις να μένεις ήσυχος, αθόρυβος, κλεισμένος μέσα σ ένα καβούκι. Αόρατος μέσα σε τόσο κόσμο που γύρω σου επικοινωνεί! Δεν υπάρχεις στο σύνολο κι όμως δηλώνεις παρόν. 
Κι έχεις τόσο ωραία φωνή! 
Πες το τραγουδώντας. Σπάσε τη μονοτονία κι άσε όλα όσα θες να φωνάξεις να βγουν μέσα απ τα ηχεία. 
Γράψε μουσική και ζωγράφισε τα πιστεύω σου πάνω στο πεντάγραμμο, ξεκινώντας με ένα κλειδί του σολ. 
Χόρεψε και δείξε αυτό που θες με τις κινήσεις σου. 
Κοίταξε βαθειά μέσα στα μάτια κι εκείνα θα πουν την αλήθεια.
Πρόσεξε όμως μη παρασυρθείς, νόημα να χει ότι πεις, μη σπαταλήσεις λόγια!
Λέξεις καθάριες, κινήσεις ευέλικτες, γραφή που κυλαει και βλέμμα διάφανο!

Βηθλεέμ Νάσλα