Το άλμπουμ (του Βασίλη Τσερέλη)

Το άλμπουμ
Στις ζόρικες στιγμές
έχω -όπως όλοι φαντάζομαι-
κρυψώνα μου
τα εφηβικά μου χρόνια
τότε που το δωμάτιό μου
πλημμύριζε από όνειρα
(μάλλον κάποιος άνοιξε το παράθυρο).

Τώρα αγρίεψε ο καιρός
θέριεψαν τα κύματα
όμως τα όνειρά μου
στάσιμα νερά.

Τρέχω
εξωτερικά ιατρεία
στα επείγοντα περιστατικά
με σπασμένη φτερούγα.
Η ζωή μου μπαλαντζάρει
σαν το παιδικό δόντι που κουνιέται.

Και οι έρωτες;
Δύσκολος ο δρόμος
πώς να πας
απ’ τον ένα έρωτα στον άλλο;
Βαρύ το χαράτσι στα διόδια
ακόμα πληρώνω!

Α! Ναι! Το άλμπουμ!
Κάνω συλλογή από απογοητεύσεις!
Γέμισε
πρέπει να προσθέσω σελίδες….


Βασίλης Τσερέλης

Έκατσα μέχρι τέλος (της Ειρήνης Σκευοφύλαξ)

Έκατσα μέχρι τέλος.
Γιατί η αγάπη θέλει τη σκιά της.
Γιατί ο έρωτας θέλει το σύντροφό του.
Γιατί η φωνή μου σε φώναζε
κι η ψυχή μου σ΄έψαχνε.
Έκατσα μέχρι τέλος.
Κι όταν έφυγες αθόρυβα,
έσπασε η αγάπη κομματάκια.
Κύλησε το δάκρυ από τα μάτια του έρωτα
κι η ψυχή μου ράγισε.
Η φωνή μου έκανε μια προσπάθεια ακόμα.
Μα έσβησε τ΄όνομά σου στα χείλη.
Έκατσα μέχρι τέλος.
Μέχρι που άναψαν τα φώτα στον ουρανό.
Μέχρι που ταξίδεψαν τα όνειρά μου.
Μέχρι που άδειασε το δωμάτιο
κι οι λυγμοί ξεθάρρεψαν.
Κάθομαι εδώ, περιμένοντας το πρωί.
Με άδεια ψυχή σ΄αποχαιρετώ.
Κρατώ αγκαλιά τη θύμησή σου.
Όνειρο κι αυτό,
σε λίγο θα ταξιδέψει σε άλλες θάλασσες,
Αλήθεια ότι ο έρωτας είναι μόνο της στιγμής.
Η αγάπη όμως;
Ταξιδεύει σε μια εθνική οδό.
Ανηφόρες, κατηφόρες.
Ίσως με ξαναβρείς.
Γιατί η αγάπη θέλει την αγάπη της.
Έκατσα μέχρι τέλος.
Μέχρι που μοίρασα τα κομμάτια της.
Μέχρι που ξημέρωσε.
Μέχρι που αιμορράγησα.


Ειρήνη Σκευοφύλαξ