Στου ονείρου τη γιορτή
σαν προβολείς ομίχλης
οι φανοστάτες
όνειρα μοναχικά φωτίζουν
εικόνες φαγωμένες ζωντανεύουν
στη βαθιά σιγή
πλήθος τα λάθη
πλήθος τα κρίματα
κι ανοίγουν οι τσέπες του χρόνου
ασημένια κέρματα οι ώρες
σταλάζουν στο ρυθμό του εκκρεμούς.
Σαν μια ανάμνηση
απολίθωμα στιγμής
Σαν μια αγάπη
ένοικο σιωπής
Σαν ένας πόνος
καράβι αγκυροβολημένο
Σαν όνειρο ξεθωριασμένο
στο έλεος των κυμάτων.
Χρυσαυγή Τούμπα
