Όνειρα σε κουτί (του Σπήλιου Παναγιωτόπουλου)

Χαμένος κάπου σε αυτό το στριμωξίδι
σα φυλλαράκι που μαραίνετε γοργά
σε ποιου το όνειρο σ’ είδα, ποιου ταξίδι
να σπαταλιέσαι κάθε ώρα που περνά?

Εσύ Οδυσσέα πάντα είχες την Ιθάκη
τούτο σε κράταγε τις νύχτες ζωντανό.
Ξέρεις πως είναι να σε τρώει το σαράκι
σε σκάρτη ώρα και σε ξένο πηγαιμό?

Ίσως βολεύτηκες σ’ αυτό το περιβόλι
είδες των άλλων, για δική σου τη ζωή
στο σούπερ μάρκετ σ’ είδα, μύριζες φορμόλη
και σου πουλούσαν τα όνειρα σου σε κουτί.

Να σε λικνίζουν οι καιροί σε αρρωσταίνει
να σε πετάνε ζαλισμένο ρυθμικά
και μια φωνή πότε οικεία πότε ξένη
να σου μιλάει για όνειρα κι ιδανικά.

Σπήλιος Παναγιωτόπουλος

Οι σκιές μου (της Αναστασίας Κουτσούκου - Κλεάνθη)

Ξεχάστηκα  στης δύσης
το ξεμυάλισμα,
αφέθηκα στου φεγγαριού μου
τη χλωμάδα.

Έψαξα  ύστερα
ανάμεσα σ'αμέτρητες σκιές.
Ήθελα ν'αγγιξω
τη σκιά σου.

Καθώς  κυκλώθηκα απ'αυτές,
προτίμησα μέσα στον κύκλο
να πνιγώ, να μη γυρίσω.
Δεν μ'έπαιρνε ο χρόνος.
'Έπρεπε της μέρας το ξεμύτισμα
να εμποδίσω.

Κι ήρθαν του ζευγά τα ζωντανά
και των πουλιών το πτέρωμα,
χρωμάτισε τη μέρα.
Ικέτευσα τότε τις σκιές  μου
και δάκρυσα,
μήπως τις λυπήσω ή τις σβήσω.
Και φώναξα μέσα στης σκοτεινιάς
την ερημιά:
εγώ τη νύχτα μου
δεν το μπορώ  να τη μακρύνω!



Αναστασία Κουτσούκου - Κλεάνθη