Σ’ αυτόν τον κόσμο ήρθες μια βροχερή βραδιά του Οκτώβρη,
μα πιο αβέβαιο και σκοτεινό το μέλλον σου.
Τώρα η ζωή σου ρόδινη φαντάζει,
καθώς αγάπη δέχεσαι.
Και τα μάτια σου μιαν απορία εκφράζουν:
τι είναι ζωή;
Σκληρός ο κόσμος όμως.
Δυστυχία, αδικία, κακό·
κι εσύ ένα κομμάτι του.
Αλήθεια, πόσο θα απέχεις απ’ αυτόν;
Και συνεχώς να ξεδιαλύνεις θες τους φόβους σου.
Τι είναι ζωή;
Κάνοντας όνειρα να τον αλλάξεις προσπαθείς.
Σε ιδεολογίες μπλέκεις και σε συστήματα.
Εκεί ένα σύντροφο επιλέγεις, κι αν είσαι συνετός το παρελθόν αφήνεις.
Οικογένεια, καριέρα… σ’ αυτά αφοσιώνεσαι.
Μόνο μια σκέψη αμυδρά σε βασανίζει:
τι είναι ζωή;
Μονότονα περνά ο καιρός.
Kι ενώ τα χρόνια μπροστά σου φτερουγίζουν,
ο κόπος σε βαραίνει.
Τώρα τα μάτια σου σφιχτά σφαλίζουν
και σαν ανάμνηση σου έρχεται στο νου:
τι είναι ζωή;
(Είναι κάτι που δεν κατανόησαν πολλοί)
Είναι το δώρο που δεν κατάλαβες ποτέ!
