Τα λόγια γίναν σύννεφα
σ' ανταριασμένο ουρανό
η αύρα τους απλώθηκε
βαριά πάνω στη σκέψη,
ενέργεια αρνητική
στα νεφελώματα της κρίσης
η λήψη άκυρη, χωρίς αντίκρισμα
να λυτρωθούνε ψάχνουνε
ανταπόκριση να βρούνε.
Ανεξερεύνητοι οι δρόμοι του μυαλού
ακατανόητοι και δύσβατοι
παράλληλες διόπτρες
ανέπαφες κι ασυμπτωματικές
με απορία στέκουν
αντίληψη απαξίωσης, λανθάνουσα
βουίσματα άσκοπων αντιθέσεων
σημείο σύγκλισης απόν
άτοπος ο διάλογος
ανούσιος, απολογητικός.
Σχοινοβατούν οι λέξεις
σε αντιφατικές προτάσεις
με δόση ειρωνείας κι εγωισμού,
αιωρούνται τα νοήματα
κάποια πέφτουν στο κενό
άλλα σε λήθαργο, πολλά στο πουθενά.
Αλλοιώνονται, καταπονούνται
η ερμηνεία τους αβάσιμη
λικνίζεται ενοχικά
ακροβατώντας σ' ένα σχοινί φθαρτό.
Έτσι άστοχα μια παρεξήγηση
απ' το κουκούλι της προβάλλει.
