Φωτιά στο βλέμμα (της Λουκίας Παπαδοπούλου)

Κι είδα στα μάτια σου φωτιές
που η μπόρα δεν τις σβήνει
σε είδα να τρέμεις μέσα μου
να βράζεις σαν καμίνι

Μέσα στο χάος το καυτό
μαζί κι οι δυο ενωμένοι
βγάλαν οι πόθοι μας φτερά
μια φλόγα να μας δένει

Μες τα φαράγγια τριγυρνώ
κι ακούω τ' όνομα σου
τρελή νεράιδα καρτερώ
να μπω στην αγκαλιά σου

Ηλιοκαμένη και γυμνή
τον πόθο να μυρίζεις
με αστραπές στα χέρια σου
χάδια να με γεμίζεις

Και είδα να αφήνεσαι
μέσα στα κύτταρα μου
βεγγαλικά πολύχρωμα
σε καθό άγγιγμα μου

Κι είδα στα μάτια σου λυγμούς
ερωτικές εξάρσεις
κι ένοιωσα δυνατούς τριγμούς
στην θεωση πριν φτάσεις

Και τότε έτσι ξαφνικά
οι ουρανοί ανοιξαν
άγγελοι με λευκά φτερά
τους στεναγμούς μας σμιξαν

Λουκια Παπαδοπουλου

ο χιτώνας (του Σπήλιου Παναγιωτόπουλου)

Όπως στα πλήθη μίλαγε, τ΄ αηδόνια κελαηδούσαν
Κι όσοι τριγύρω ήτανε σιμώσανε κοντά του
οι αδικημένοι όλης της γης για δίκαιο διψούσαν
το δίκαιο του κόσμου αυτού του θλιβερού και σκάρτου.
.
Άκουγαν όλοι σιωπηλοί και εκστασιασμένοι
τούτα τα λόγια τα αγνά, τα πλήθη πως μαγεύουν
της γης όλοι οι απόκληροι κι όλοι οι αγανακτισμένοι
το δίκαιο αποζητούν το δίκιο που τους κλέβουν.
.
Μα κάποιοι απλώς τα βλέπανε ως μια δημαγωγία
που ίσως όμως τους φανεί καθόλου ζημιογόνα,
κάποιος σκυμμένος κει μπροστά μες την οχλαγωγία
σιγά το βήμα σέρνοντας, του κλέψε τον χιτώνα.

Σπήλιος Παναγιωτόπουλος