Κι αυτή η νύχτα, βγάζει νύχια.
Μου ξεσκίζει την καρδιά.
Και την πετάει στο βυθό.
Τσούζει τ' αλάτι.
Ρίχνει χαστούκια, φέρνει τρέλα.
Στης ζωής τα στεγανά.
Και τη μοιράζει στα πουλιά.
Ψίχουλα αγάπη.
Σφαίρα φιλιού, καίει το μυαλό.
Θυμίζει ψεύτες έρωτες.
Να πίνουν μπρούσκο δάκρυ.
Σ' ένα κρεβάτι.
Κι είναι που θέλω να φωνάξω.
Δεν είμαι εγώ πιά αυτή.
Η μορφή μου έχει γίνει.
Τώρα στάχτη.
Θεέ μου άς ξημέρωνε η ζωή.
Να μην ματώνει το φιλί.
Να μην πονάει τόσο πολύ.
Η αγάπη.
Πάντα θα ακούει η αγάπη σου στα ονόματα τα ξένα...
Γοργόνες βγήκαν στον αφρό
κουβέντα να σου πιάσουν
ρωτούν γιατί τα μάτια σου
υγρά συννεφιασμένα
Που ταξιδεύει το μυαλό
και ποιο σε καίει ψέμα
στη μέση εδώ του Ειρηνικού
φουρτούνιασε η ψυχή σου{κι ο ασύρματος σιγεί}
Για χαμογέλα και εγώ
του είπε η Γοργόνα{τον κόσμο όλο θ' αλλάξω}
θα γαληνέψω θάλασσες
θα ΄ναψω το φεγγάρι
Θέλω μονάχα να ορκιστείς
ποτέ δεν θα αγαπήσεις
κατάρα ειν' οι στεργιανές
αγάπες και πονάνε
Σαν Οδυσσέας θα γυρνάς
φύλλο στους πέντε ανέμους
παντα θα ακούει η αγάπη σου
στα ονόματα τα ξένα
Χαμήλωσε το βλέμμα του
να μη φανεί το δάκρυ
πως μοιάζει θάνατος μικρός
η στεργιανή αγάπη....
Οι στίχοι είναι αφιερωμενοι στους ραδιοτηλεγραφητές Θεσσαλονίκης και στον παλιό ασυρματιστή τον Δημήτρη Νταή φίλο ... δυνατή λογοτεχνική πένα που έχει κάνει υπέροχες θαλασσινές αναρτήσεις στην ιστοσελίδα τους...
