Πού κρύφτηκε η Ποίηση;
Οι λέξεις σα νεκρές
ερμητικά περιπλανώνται
ψάχνοντας ψυχή ν' αναστηθούν,
δημιουργό για ν' ανασάνουν
και ν' αναδομηθούν.
Να γίνουν μέλι στις καρδιές
βροχή στη χώρα των ονείρων
πνοή στις άνευρες κραυγές
δύναμη στη γραφίδα της ζωής.
Κι οι στίχοι;
Άναυδοι κι αυτοί
δίχως λαλιά,
δεν πρόλαβαν να δουν το φως
έμμετρες κι άμετρες σειρές εικόνων
δίχως παλμό,
φυγοδικούν στο ποίημα
από συναισθημάτων έλλειψη
αμέτοχοι ευθύνης
στα δρώμενα της στιγμής.
Μουντοί και μουδιασμένοι
στην άκρη της στροφής,
παγώνουν
πέφτοντας στο τέλμα της γραφής.
Πού κρύφτηκε η Ποίηση;
Αδύναμη, νωθρή και ξεπεσμένη
το πέπλο της τινάζει
να παραμείνει ζωντανή.
Βαριά και προδομένη
πληγώθηκε απ' του κομπασμού το τέλι
κι έμεινε κενή.
Χωρίς ταπεινοφροσύνη,
έχει ευνουχηθεί.
Μάντυ Τσιπουρα
