Ζούμε σ' ένα ψεύτικο κόσμο
Γεμάτο φόβο και τρόμο
Είναι ο κόσμος της σιωπής
Τριγυρισμένος στην αγκαλιά μιας πόλης πια βουβής
Μόνο τα δάκρυα της βροχής και το κλάμα μιας βροντής
είναι η μόνη μουσική που ακούγεται στην πόλη που κάποτε χόρευε η ζωή.
Πίσω από μια μάσκα μαγική
σαν μια ομπρέλα προστατευτική
δίνει λίγη ζωή σ' αυτή την πόλη που χορεύει η σιωπή.
Βελούδινο Σκοτάδι
Πνιγμένα στα σύννεφα δυο χέρια αγκαλιά με το αόριστο.
Υπηρέτησα ελπίδες ανασκάπτοντας το alter εγώ μου
σε διαδρόμους γυαλιστερούς θλιβερής αφασίας.
Κύκνοι μαύροι τώρα πλέουν αργά
τα φτερά τους να αφήσουν στη μαγεία των βούρλων
Απ' τα ψηλά τα καλάμια ξεχωρίζουν του καπνού οι καμπύλες οι άσωτες.
Η ζωή, ξεχειμώνιασε λέει
και η ρόδα προγκά για να μπει, σε αυτόφωτες πίστες παράξενες
