Κορίτσι τη νύχτα (της Κωνσταντίνας Κρατημένου)

ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΗ ΝΥΧΤΑ
Πίνακας ζωγραφικής διαστ. 40Χ40 με χρώματα λαδιού σε καμβά 

από την  Κωνσταντίνα Κρατημένου

Όνειρα (του Χρήστου Παπαχρυσάφη)

Ζωή ήσυχη, ήρεμη, χωρίς ανατροπές, χωρίς συγκινήσεις, μια ευθεία γραμμή που για να διασταυρωθεί με τις ζωές των άλλων θα πρέπει εκείνες να ελιχθούν.

Ζωή μικρή.

Ζωή νεκρή.

Που ζεις πλέων από συνήθεια, που βλέπεις να περνούν τα χρόνια από επάνω σου και εσύ να τα δέχεσαι έτσι, αδιάφορα.

Που έχεις ξεχάσει πως στην πλάτη σου κουβαλάς ακόμα εκείνα τα φτερά που πίστευες πως θα σε κάνουν να πετάξεις εκεί που έφταναν τα όνειρα σου.

Τα όνειρα που ακόμα έχεις βαθιά μέσα σου και που μόλις τολμήσεις να κάνεις μια αρχή πάντα κάποιος θα έρθει να σε κρατήσει να μην πετάξεις.

Που καρτεράς την επόμενη ευκαιρία διαφυγής

Δεν είσαι άτολμος μα έτσι σε είπαν

Δεν είσαι δειλός μα έτσι σου φέρονται

Ενώ είσαι τα πάντα κανείς δεν βλέπει τίποτα

Ένας κλόουν που όλοι βλέπουν το αστείο πρόσωπο 

και το φαρδύ χαμόγελο και κανείς τι κρύβει από κάτω.

Κλαίει ;

Γελάει ;

Έλα παλιάτσο ησύχασε, αυτή είναι η δική σου ζωή. 

Μάθε πλέον να την ζεις και μη γκρινιάζεις.
Βλέπεις όλοι κάνουν όνειρα για να τα πραγματοποιούν.
Εσύ πρέπει να κάνεις όνειρα για να ζεις με αυτά.


Χρήστος Παπαχρυσάφης

Ένα αντίο (της Ιωάννας Καράμπελα)

Ένα αντίο ,
σα προσευχή μου μοιάζει που ηχεί εσπερινό και δίνει ευχή βασιλικού στα νοτισμένα απ' την αγάπη φύλλα .
Μικρά κομμάτια που απορρέουν ουρανό.

Υμνεί, ω ναι υμνεί και εύχεται :

Στων ανέμων τους ασκούς να μη κρυφτείς ,
κι από τις στάλες της βροχής να μη λυγίσεις
και σαν έρθει τυχαία ο καιρός...
μη χαρείς ,σα με δεις ανάμεσα σε κόσμο,
ούτε θρήνος ν' ακουστεί ,σ' ένα διθύραμβο ψαλμό,
Μόνο πες πιο δυνατά ,
" Γεια χαρά "
και όπως θα φεύγεις , ψιθύρισε...
" Αγάπη μου " ,
να το ακούσει μονάχα η πνοή ,
η ανάσα που κρατεί το οξυγόνο .
Γιατί αν τύχει και τη βρει το χέρι του φονιά θα σπάσει σε χίλια κομμάτια πρόσφορο ,
τούς πεινασμένους επιβάτες της ζωής ,
για να ταΐσει ...

Ιωάννα Καράμπελα