Είσαι το λάθος όνειρο,
που βλέπω οταν χαράζει,
που δεν αφήνει φως να μπει,
στο νου και με ταράζει.
Είσαι σαϊτα στην καρδιά,
απάνω σφηνωμένη,
ανε σε βγάλω θα βρεθώ
στον Άδη παγωμένη.
Είσαι καημός που δεν περνά,
αγκάθι που αγκυλώνει,
δεντρί που δεν εχάρηκα,
τον ίσκιο του ν' απλώνει.
Ασε μια ελπιδα ζωντανή,
μη τσι σκοτώνεις όλες,
στο περιβόλι τση καρδιάς,
ν'ανθίσουνε οι βιόλες.
Ασε μια πόρτα ανοιχτή,
μια χαραμάδα μόνο,
να δω τα μάτια που αγαπώ,
που παγουδιούν τον πόνο.
Μια χαραυγή να' ρχότανε
και να'μαι κοιμισμένη,
και ας μη ξαναδω ποτέ,
τον ήλιο οντε βγαίνει...
Τριάδα Ζερβου
