Άτιτλο (της Κατερίνας Σολωμού)

Στα ριζά της καρδιάς μου

έχουν ανθίσει λουλούδια και υπάρχουν μπαξέδες.

Γόνιμοι σπόροι φυτρώνουν

και σιωπηλά λουλούδια δίνουνε χρώμα

σ΄έναν ανέφελο ουρανό και μια γη διψασμένη

γεμάτη μενεξέδες και κρίνα

σε μια σιωπηλή πομπή θαυμάτων.

Βυθισμένοι πόθοι ποτίζουν την αγάπη

κι ο ήλιος τραγουδάει την ελπίδα

που γελάει σαρκαστικά διώχνοντας

τους άφατους ιριδισμούς της θλίψης.

Αγνές ευωδιές ραντίζουν τον εύθραυστο ουρανό

με μια θέληση να ξεδιψάσουν

με ερωτοσταλιές οι φυλλωσιές του νου μου.!!

Κατερίνα Σολωμού

Οι άντρες δελφίνια (της Μπέττυς Κούτσιου)

 

Υπάρχουν κάποιοι άντρες, που είναι η αύρα τους είναι σαν μικρού παιδιού. Που δεν κοιτάνε το δήθεν μα την ψυχή τους. Δεν ενδιαφέρονται μόνο για τα ακριβά αυτοκίνητα, για τα ακριβά σπίτια, για τα ακριβά ρολόγια. Που δουλεύουν και βγάζουν τίμια τα χρήματά τους και δεν τα σκορπάνε σε ποτά, ξενύχτια, ανόητες εξόδους και selfie φωτογραφίες από διάφορα event.

Υπάρχουν κάποιοι άντρες, που ταΐζουν την ψυχή τους και την ψυχή των άλλων με το μεγαλείο τους και τον χαρακτήρα τους. Που παλεύουν και μοχθούν για να αποκτήσουν κάτι, κοπιάζουν για να εξασφαλίσουν μια ηρεμία στην δική τους ζωή και σε όσων αγαπάνε.

Τα χέρια τους είναι τίμια και εργατικά και το πρόσωπο τους θλιμμένο, αλλά θα σου χαμογελάσουν και θα ανοίξουν την αγκαλιά τους για σένα. Δεν θα σε φορτώσουν με τα προβλήματα τους, θα σε ρωτήσουν για τα δικά σου. Δεν θα σου ζητήσουν να τους λύσεις κανένα δικό τους θέμα, θα σου πάρουν την δική σου στενοχώρια και θα την μετουσιώσουν σε χαμόγελο. 

Υπάρχουν κάποιοι άντρες, την ώρα  που όλοι οι άλλοι βγαίνουν να διασκεδάσουν εκείνοι πάνε για ύπνο, κατάκοποι από την δουλειά και τις υποχρεώσεις τους. 

Που είναι ήρεμοι σαν τα λιμάνια, ενώ η ψυχή τους μέσα, είναι σαν  φουρτουνιασμενη θάλασσα από τα βάσανα. Που δεν θα μετανιώσεις ποτέ γιατί τους γνώρισες, μα θα αναρωτηθείς, γιατί να μην τους είχες γνωρίσει νωρίτερα. 

Υπάρχουν κάποιοι άντρες, μα όχι πολλοί, που αν βρεθείς κοντά τους, καταλαβαίνεις γιατί είναι τόσο δύσκολο να μείνεις κοντά τους. Δεν μπορεί κανένας άλλος, εκτός απο τον εαυτό τους να τους κάνει καλά, όταν κουβαλάνε κάποια πληγή. 

Είναι σαν τα δελφίνια που αναγεννούν την σάρκα τους δίχως ουλές και θεραπεύονται εντελώς από μόνα τους. Σταματάνε την αιμορραγία και συνεχίζουν να βουτάνε στα βαθειά. 

Μπέττυ  Κούτσιου

Μία μοναξιά που την έλεγαν ευτυχία.