Μην με ξαναπείτε ποιητή...
Της ματαιοδοξίας μου υπηρέτης έγινα
θέλοντας στον ψεύτη χρόνο
της ύπαρξής μου τάχα, τ ' αποτύπωμα ν' αφήσω.
Μην με ξαναπείτε ποιητή...
Ένα ψώνιο αχόρταγο πήγα να θρέψω
σκαλίζοντας τάχα μου αταίριαστους στίχους
μα κείνο, αδηφάγο κι επιπόλαιο
ζητά περισσότερο αίμα να τραφεί
απ ' της καρδιάς μου τ ΄αποθέματα.
Μην με ξαναπείτε ποιητή...
Θα σας μαλώσω...
Κρατώ σφιχτά τώρα τη σιωπή
καθώς πάντα εκείνη με καταλάβαινε.
Πέθαναν οι ποιητές...
μαζί τους κι εγώ.
Συγνώμη αν σας φάνηκα για ποιητής,
συγνώμη αν έστω και για λίγο
την ιδέα αυτή σας έδωσα.
Ήταν, απλά μια πλάνη.
Μια μεγάλη ηφαιστειακή έκρηξη αυταρέσκειας.
Ελπίζω κάποια στιγμή
άφεση να μου δώσετε.
Κυριάκος Δοσαράς
