Ατιτλο (της Σωτηρούλας Τζιαμπουρή)

Κλειδώσαμε τις ψυχές μας 
σε κάτι βαγόνια ξεχασμένα. 
Πόσο αλήθεια να  πονάνε ;
Ξεχασμένες ψυχές στου χθες την ελπίδα 
να ψάχνουν στο αύριο το φως .
Σάπισαν τα όνειρα τους 
Κρεμάστηκαν στους ιστούς 
μιας ξεχασμένης αράχνης ,
να τα υφαίνει στου σκοταδιού 
το τούνελ. 

Σωτηρουλλα Τζιαμπουρή