Ανασαίνει το σπίτι
μυρωδιές και αγγίγματα
Πεταρίζουν τα βλέμματα
στης ανάγκης το αντάμωμα
Ανεμίζουν ντροπαλά οι κουρτίνες
στου έρωτα την ανάσα
Χαμηλώνουν τα φώτα
το ημίφως
οι καρδιές να φλογίσουν
Τα ποτήρια γεμάτα
ευτυχία κερνούν
τρυφερά καθώς σμίγουν
στης ευχής τις λεξούλες
Στα μπλεγμένα τα χέρια
ψιθυρίζει η επαφή
της ψυχής το ανατρίχιασμα
Όλα γύρω γαλήνη
Στης νυχτιάς την αγκάλη
ζωντανεύει το θαύμα
Μην ανοίξεις την πόρτα
Μείνε εδώ .
Σοφία Κοντογεώργου
