Το Πέρασμα απ’ τη Ζωή πρέπει να το περάσεις,
μ’ αντρειοσύνη, με τιμή… να μη το προσπεράσεις,
σαν να ’ναι κάτι ανούσιο, κάτι μηδαμινό,
αλλά κάτι που σίγουρα σε πάει στον Ουρανό!
Να το λογιάσεις, να το δεις σα μία ευκαιρία,
σαν ένα μάθημα ζωής και όχι αγγαρεία…
Από νωρίς να ασκηθείς εις την ευδαιμονία,
να αποφύγεις σθεναρά την κάθε ασωτία…
Να παίρνεις πάντα το καλό, για βόλτα, απ’ το χέρι,
γιατί του κόσμου το κακό είν’ δίκοπο μαχαίρι…
Για συνοδό σου στη χαρά να έχεις ένα ταίρι,
που θα συμπαραστέκεται, θα λάμπει σαν αστέρι!
Μαζί διαβείτε της Ζωής το Πέρασμα, μ’ Αγάπη,
η μοναξιά είν’ δύσκολη και μοιάζει με σατράπη…
Μόνο η Αγάπη δύναται στήριγμα να σου γίνει,
όταν σε βρουν τα δύσκολα και η Κυρά Ευθύνη…
Τα λόγια τούτα μην ξεχνάς, τα άκουσα απ’ άλλους,
πιο άξιους και πιο τρανούς του κόσμου μας μεγάλους…
Σε κάθε βήμα σκέψου τα, μη χάνεις την Ουσία,
είναι όλα αυτά που δίνουνε στα Πράγματα αξία…
Και πιο πολύ στον Άνθρωπο… Ψυχής Αθανασία
Αμαλία Τραβασαρου
-
