Δεν βαρέθηκες να καταπιέζεις τον εαυτό σου;
Ολόκληρος άνθρωπος να στριμώχνεσαι σε κάτι καλουπάκια «τόσο δα».
Ποια μανία σε πιάνει και πασχίζεις να τους μοιάσεις;
Ίδιοι άνθρωποι, με μια φάτσα κοινή κι ανέκφραστη ίσως το μόνο που τους ξεχωρίζει είναι ένα ονοματεπώνυμο στο δελτίο μιας ξεχασμένης ταυτότητας στο πορτοφόλι.
Παρ’ το χαμπάρι πριν να είναι αργά.
Μια φορά ζεις. Σήμερα. Τώρα.
Αυτό το πάτωμα είναι η σκηνή σου.
Κι αυτή η παράσταση δεν είναι η τζενεράλε σου, αλλά η πρεμιέρα σου.
Αποφάσισε για ποιον θα παίξεις.
Για την πάρτη σου ή για το χειροκρότημα;
Μια υπενθύμιση μόνο.
Ο όχλος διαθέτει μιμητικές τάσεις.
Αν κάποιος ξεκινήσει τα χειροκροτηματα θα ακούσεις μυριάδες παλαμάκια να ακολουθουν.
Στα γιουχαρίσματα τι θα κάνεις;
Στις αμφισβητήσεις;
Στις αποδοκιμασίες;
Στις μεγάλες αποτυχίες;
Στο αντίκρισμα των αδειών θέσεων;
Ή μήπως έχεις την ψευδαίσθηση πως όλοι σου χρωστάνε απο μια αποθέωση;
Μη γελιέσαι.
Από όλες τις φωνές που παίζουν σαν σε φρενίτιδα τριγύρω σου, σε μια να ανοίγεις στο τέρμα την ένταση.
Σ’ εκείνη της καρδιάς σου.
Κι άσε να σιγοπαίζουν χαμηλωμένες εκείνες που σε κολακεύουν κι οι ψίθυροι που σε κατακρίνουν.
Τα χυδαία στόματα δεν γυρεύουν αφορμές για να ξεράσουν τη λάσπη τους. Αρκεί να αναπνέεις, θα τους φταίει η ανάσα σου.
Έϊ σ’ εσένα μιλάω.
Πάψε να σε αντιμετωπίζεις σαν προϊόν ευρείας κατανάλωσης.
Δεν είσαι μονάχα ο καθρέφτης σου.
Είσαι οι σκέψεις σου.
Είσαι οι επιθυμίες σου.
Είσαι οι τρελες σου.
Είσαι τα λάθη σου.
Είσαι το παρελθόν σου.
Είσαι ενα μοναδικό συνοθήλευμα γενετικού υλικού ανάμεσα σε επτά δισεκατομμύρια διαφορετικά μείγματα.
Ακόμα καίγεσαι να σε αποδεχτούν;
Ακόμα να καταλάβεις πώς στον μόνο που χρωστάς είναι στον εαυτό σου;
Μη του στερήσεις τίποτα.
Δεν είσαι για πάντα.
Έλενα Κορινιώτη
