Ένα πρωί
θ’ ανοίξεις τα μάτια
στη ζωή
κείνη που μέχρι πριν
δε ζούσες.
Αυτή
με μια ανάσα
θ’ απλωθεί
σε κάθε κύτταρο
Κι εσύ
με πλήρη συνείδηση
πρώτη φορά
θα δεις
θα νιώσεις
την Αλήθεια
Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2020
ΜΩΒ (της Ελένης Κιουπη)
Ψηλά τους βάζω τους ανθρώπους π' αγαπώ.
Ψηλά σαν καντηλέρια να φωτίζουν τον ουρανό μου.
Μόνο αγάπη να τους φτάνει.
Να μαζεύω με απόχες χρυσές χαραυγές και ηλιοβασιλέματα φυλαχτά και χαϊμαλιά να γεμίζω την αγκαλιά τους.
Να τους κρεμάω σημαίες να τους βάζω κατάρτια να τους δένω σε λέξεις να τους κρεμάω σε προτάσεις να τους κρύβω σε σιωπές.
Ταξίδια είναι οι άνθρωποί μου εμένα και από δώ σαλπάρει το μυστικό του κόσμου.
Τους βάφω με χρώματα με μπλέ με κόκκινο με μαύρο .....όλα αυτά κάνουν Ένα χρώμα το Μώβ μου!!!!
Το μωβ το μυστήριο το ανεξίτηλο το άμωμο και το ξεχωριστό της ζωής μου!!
Μώβ μου θα κρατάμε πάντα τα χέρια να περνάμε πάνω από καρτέρια....
Έχω πολλά να κάνω θέλω να προλάβω τον καιρό ετοιμάζω ένα ρήμα να το βάλω σε θρόνο. Μωβ μου χωρίς εσένα χάνονται τα χρώματα!!!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)