Σήμερα κάνω περιπολία.....
Να συλλάβω έναν παράνομο....
Έναν σεσημασμένο που όλο μου ξεφεύγει....
Κρατώ τις χειροπέδες για να του βάλω..
Περπατώ όσο γίνεται πιο αθόρυβα....
Ακόμα και τη σκιά του να δω,
θα τον ξεχωρίσω...
Φωνή ν΄αλλάξει κι όψη
δε θα με ξεγελάσει....
Η καρδιά μου έχει μάθει να τον διακρίνει...
Η μυρωδιά του είναι μέσα στα ρουθούνια μου....
Η ανάσα του σα φλόγα θ΄ανάψει τις αισθήσεις μου...
Τυφλή να είμαι, η μορφή του μπροστά μου....
Σήμερα θα του στήσω καρτέρι....
Πρέπει να δω αν έφυγε η νιότη της ψυχής...
Θέλω να δω αν τον συγκινεί ακόμα η μυρωδιά του γιασεμιού...
Κι αν ακόμα του αρέσει εκείνη η τούφα του μαλλιού που
έπεφτε αδιάφορα μπροστά....
Μοναχά μιαν ερώτηση θέλω να μ΄απαντήσει...
Άραγε μ΄αγαπά ακόμα;
Κι ύστερα θα τον αφήσω πάλι λεύτερο....
Να΄ρχεται και να φεύγει....
Δε του πρέπουνε οι χειροπέδες που κρατώ....
Είναι ο σεσημασμένος πόθος μου....
Κι αυτός ο πόθος πρέπει να΄ναι λεύτερος....
Ειρήνη Σκευοφύλαξ
