Απολογισμός (της Κούλας Κράντα)

Παρακαμπτω τα λόγια των αθλίων
κλείνω τα αφτιά μου
στο χειροκρότημα των υποκριτων. 
Η ζωή έχει ένα βαθύτερο νόημα και έναν σκοπό...
Ω! Σας παρακαλώ!
Χαμηλώστε λίγο τις φωνές της έπαρσης, 
θέλω να ακούσω το τραγούδι των πουλιών
και το ερωτικό κάλεσμα των κυμάτων.
Κλείστε στις χούφτες σας σφιχτά το παρατεταμένο σας δάχτυλο.
Εγώ ο ψεύτης, ο κλέφτης
και ο φονιάς εγώ. 
Μα πριν λερωσετε το μαχαίρι σας από το αίμα μου, 
κοψτε ψωμί και χορταστε την πείνα σας.
Και πριν διαμελισετε την σάρκα μου,
πιείτε κρασί να ξεδιψασετε το μίσος σας... 
Έπειτα με ήσυχη συνείδηση κοιμηθείτε,
όλοι εσείς οι δίκαιοι του κόσμου και οι καλοί...


Κουλα Κραντα

ΝΥΧΤΕΣ ΛΕΥΚΕΣ (της Χριστίνας Θέμα)

εγώ είμαι εσύ

μικρή, με άπληστα μάτια

το αναγνωρίζεις

το προσμετράς

και θλίβεσαι

τα όνειρά σου γραμμένα

σε ημερολόγιο ροζ,

θα τα 'χεις τουλάχιστον εκεί

σαν ξεχασμένα θα 'ναι,

απραγματοποίητα όλα

τους αποφεύγεις πάντα,

στόχους υψηλούς δε βάζεις

από φόβο και μόνο

μην η μπάρα σου πέσει

μικρός μικρός, στα μέτρα σου

κάθε πόντος και στόχος,

με πείσμα προσπαθείς

ίσως και τα καταφέρεις

θυμάσαι τι λένε οι σοφοί -

μ' ένα βήμα μικρό

ο δρόμος ο μακρύς ξεκινά,

η αρχή διπλά μετράει

αρκεί να το πιστέψεις

φοβάσαι την αποτυχία -

η λέξη ξεχνάς ότι υπάρχει

στων δειλών το νου μονάχα,

άλλης μορφής επιτυχία είναι

να ξέρεις, μη σε πτοεί

έχεις δικαίωμα να ζήσεις,

δικαίωμα να είσαι εσύ,

δικαίωμα στα λάθη σου

και τα ψέματά σου

όσο είσαι ξύπνια

μες τη νύχτα την ατέλειωτη

και όσο ονειρεύεσαι...

Χριστίνα Θέμα

Σπονδυλωτό ποίημα από ποιητική συλλογή 

“Καλοκαίρια Της Σιωπής”

Εκδόσεις ΌΣΤΡΙΑ , 2018 

Στο ρελαντί το γκρι (της Φωτεινής Ψιρολιόλιου)

Στους άφαντους θολούς ορίζοντες, εκεί που όλα ενώνονται αδιάφορα, 
τρέχεις με ταχύτητα αφού έβαλες στο ρελαντί το γκρι
Έκρυψες την αχτίδα σε όνειρα υπογείων,
φόρεσες κόσμιο κοστούμι δίχως μία αμυχή 
και υποδήματα αλάσπωτα κηλίδων
και ήσουν πλέον έτοιμος για τη γυάλινη ματιά,
αυτή που σου χαρίζει, απόσταση ασφαλείας
Και ούτε χαμόγελο ούτε δάκρυ στάζει πια η καρδία
για ότι σκεπάστηκε απ το λείο σελοφάν,
μνημών, φιδιών δερμάτων και θεμάτων βοσκούντων σε θολό ενυδρείο.
Πέρασαν νέοι για το άγνωστο βουβοί και οι μεσήλικες με τα μυαλά στα γκράφιτι των τοίχων .
Και οι γέροι μπήκαν σε σάβανα βαθιά, για να προβάρουν τον αποχαιρετισμό σε στίχο.
Κι ακόμη αναρωτιέσαι το γιατί και δεν βουτάς στα έγκατα του νου σου 
που οι φόβοι σου, έχουν κτίσει φυλακή
άθυρη με μονωτικό κραυγών και ήχων.
Ο στόκος έχει καταλάβει το κρανίο προ πολλού,
χίλιες συνάψεις και δυο χιλιάδες ρόζοι, πασχίζουν να προβάλλει νέα η σκέψη εαρινή, αυτού του έλλογου εαυτού , που ίσως σώζει.
Έχεις διλήμματα και οι γκρεμοί διπλοί, 
είσαι αρχόντων γόνος ή μην κατάγεσαι 
από ευφυές σόι
Έχεις τη γύμνια σου να δείξεις δηλαδή ή ν ανατρέψεις του παραμυθιού το στόρι.
Σκέψου η γνώση πόσες φορές μονάχα από ωκεανούς πνιγμών, διασώζει ναυαγούς
και οι γκρεμοί πώς χαρίζουν τελικά , πολύχρωμο αλεξίπτωτο ζωής, ελπίδα.

Φωτεινή Ψιρολιόλιου