Μέσα στης νύχτας τα μυστικά,
με των αστεριών την φεγγοβολιά
και των λουλουδιών την μυρωδιά,
δύο ψυχές που η μία την αλλη αποζητούσαν,
κάθονταν και μονολογούσαν.
Θάλασσες, βουνά και κάμποι,
μεταξύ τους στο σκοτάδι.
Τόσο απομακρυσμένοι μα και ερωτευμένοι.
Κάθε τραγούδι και ένα χάδι,
κάθε μυρωδιά και ένα δάκρυ.
Ματιά του φέγγους από προσμονή,
από της απομάκρυνσης την διδαχή.
Τόση υπομονή για βροχή,
σε έναν κάμπο με ξερή γη.
Δύο ματιές, δύο ιστορίες για μεγάλες απουσίες.
Η απόσταση να νομίζουν πως θεριεύει,
πως στην ελπίδα τους κωφεύει.
Η ανάγκη τους να τους ορίζει,
σε έναν ουρανό αβεβαιότητας να τους γυρίζει.
Ψυχές που πάλλονται από αγάπη,
από της έλλειψης το δύσκολο παιχνίδι.
Άστρα, φεγγάρι, νυχτερινό τοπίο,
σε συγχορδία καμωμένο.
Με τις ψυχές τις απομακρυσμένες,
να τις συντροφεύουν, να προσπαθούν να τις γιατρεύουν.
Ένας ουρανός κοινός για τους δύο, να τους θυμίζει ότι δεν κάνουν χώρια οι δύο.
