Σε κείνη την συνάντηση, ντυμένη με ρούχα πολλά, όπως πάντα.
Με εμπιστεύτηκες , αφέθηκες στα χέρια μου.
Φανταζόμουν τις καμπύλες κάτω από τα σφιχτά εμπόδια και ήθελα βιαστικά να σε γδύσω.
Πήρα μαχαίρι και άρχισα να τα σχίζω.
Λαίμαργος για την λευκή σάρκα με τους απίστευτους ομόκεντρους κύκλους.
Κατά λάθος σε πλήγωσα.
Δεν με συγχώρεσες ποτέ, με καταράστηκες.
Πλέον κάθε φορά που σ' αγγίζω τα μάτια μου πονούν και δακρύζουν.
Σοφία Τριανταφυλλιδου
