Και γινόμουν ένα με... Σένα (της Θέμις Ταταρη Μπιλληρη)

Στο ξωκκλήσι της ερημοτοπιάς
το απαγκιασμένο στους χορταριασμένους βράχους
με τ' αγριολούλουδα,
και μπροστά σ'ένα κεράκι που τρεμόσβηνε,
στην ξεθωριασμένη εικόνα
ενός ταπεινού ξεχασμένου άγιου,
Γονάτισα.
Και με μια χούφτα ταπεινά κυκλάμινα,
- καθένα και μια μετάνοια -
Προσευχήθηκα.
Και καθώς Σ' ένοιωθα ψηλά,
μ' ανέβαζες ως τ' άστρα.
Και καθώς Σ' ένοιωθα δίπλα μου
διαπερνούσες λειτουργικά εντός μου
και γινόμουν
ένα μ'... Εσένα!

Θέμις Ταταρη Μπιλληρη


(Το ποίημα αυτό φιλοξενήθηκε στον τόμο "Λογοτεχνικό Ημερολόγιο 2020"

Γκουρμέ (της Αναστασίας Πελεκάνου)

Μη μου δείχνεις άλλο

τα δόντια σου.

Η στιγμή έφτασε.

Ξερίζωσα ακόμα

μιά φορά την καρδιά μου.

Την τοποθέτησα,

πάνω στο γυάλινο

τραπέζι.

Τώρα φαίνονται δυό

πάνω στο γυαλί.

Γκουρμέ για σένα.

Όχι, μη γελιέσαι,

δεν την αγγίζεις.

Τέτοιο θέαμα

η ψυχή δε βαστά.

Για λίγο την αφήνω,

να νιώσεις αλήθεια.

Να δεις

πως πάλλεται.

Πως θολώνει

τα βίαια μάτια

που τη θωρούν.

Πως χτυπά δυνατά

κι αφήνει τον θύτη

νηστικό.

Αναστασία Πελεκάνου


artist Omar Galliani