Θέλω
Απ’ το γκρίζο να ξεφύγω
να σωθώ αιωρούμενη
σε σύννεφου αγκάλη
πάλευκος να γίνω αφρός
στης λήθης τ’ ακρογιάλι
Θέλω
Η ψυχή μου να γίνει
μια βεντάλια γλάρων
που λεύτεροι ίπτανται
πάνω στης θάλασσας
το ατελεύτητο μπλε
Θέλω
Φλοίσβος να γίνω
δέηση στην κλεψύδρα
ήρεμης ακρογιαλιάς
τα δύσκολα της ζήσης
να μην τα νιώθω πια
Θέλω
Στο γέρμα του ήλιου
άστρο ταπεινό να γίνω
υφάδι άμετρης μαγείας
εκεί μέσα στο έρεβος
νόημα ζωής ν’αναζητώ
Θέλω
Μια ανεμώνη να γινώ
σε βράχου μια σχισμή
Ν’ ανθίζω έτσι ταπεινά
στο φύσημα του ανέμου
να μαδώ γοργά γοργά
Θέλω
Δάκρυ να γίνω της χαράς
σύννεφα λευκά να γεμίσω
να βρέξει αίφνης ο καιρός
ελπίδα, προσδοκία, χαρά
θλίψη και πόνο να διαλύσω
Θέλω
Κραυγή αφύπνισης να γίνω
τη σιγή αίφνης να τρομάξω
ανθρώπους απ’ τον κλοιό
απέραντης σιωπής να βγάλω
κι απ’ τον πόνο το μεγάλο
Θέλω
Την ελεύθερη πλευρά τους
από της ψυχής τα βάθη
στην επιφάνεια να φέρω
με σθένος να αγωνιστούν
για μια δίκαιη κοινωνία
Θέλω
Άδειο του φόβου το κελί
ρόδα εύοσμα στο βλέμμα
αξίες,ιδανικά να ραίνουν
στου καταπιεσμένου τη ζωή
πληγές να επουλώνουν
Θέλω
Να τσακίσω την ανήλεη
των ισχυρών πατούσα
που βασανισμένες ζωές
σαν πύργους στην άμμο
ανερυθρίαστα λιώνει
κι άπονα τις ισοπεδώνει
Θέλω………Θέλω…….
Παρασκευή Αδαμίδου Κηπουρίδου
