ΕΛΙΩΝΑΣ (της Αρετής Γουργιωτου ΦΥΚΟΕΣΣΑ)

Κάθε που στων ματιών σου τον ελιώνα βυθίζομαι,
'κει που με την τρικυμισμένη θάλασσα φιλιέται,
αγγελοκρούεται η ψυχή κι ορθόκορμη
στων κοραλιών σου την σαγήνη ταξιδεύει.
Σαν τον ιππόκαμπο, που για να ξεφύγει του εχθρού,
χρώματα αλλάζει δανεισμένα απ' του βυθού τον ανθόκηπο.

Μοιάζω τόσο της βροχής,  σαν λείπεις!
Αχνοφέγγει η καρδιά μου μέσα στης ομίχλης το σύθαμπο.
Και τα χέρια μου σαν να τα νέφωσε σκουριά,
καθώς στ' αμόνι τον έρωτα τον ανέπιαστο σφυρηλατούσα.
Πυράντοχο το μέταλλό του κι εγώ αδύναμη να το σμιλεύσω.

Α!  Δεν έπρεπε στου Ήφαιστου το αργαστήρι  να εισέλθω,
δεν έπρεπε!

Αρετή Γουργιωτου ΦΥΚΟΕΣΣΑ

"ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ"


ΠΙΝΑΚΑΣ  Marc Chagall  THE FIREBIRD

Τα ξαναλέμε (της Εύης Γουργιωτη)

Για όλα εκείνα τα «τα ξαναλέμε» που χάθηκαν στο διάβα τους, αξίζει να γίνουμε λιγότερο ονειροπόλοι. Αμέτρητα κορμιά σε διαφορετικά κρεβάτια, περιμένουν ένα ακόμη τηλεφώνημα. Ένα μήνυμα. Ένα χτύπημα κουδουνιού. Μα όλα αυτά δε θα έρθουν. Είναι όλα στην κρυφή τους επιθυμία, μια φορά να βγουν λάθος στο ένστικτο τους. Γυμνά σώματα με πρησμένα τα χείλη από τα φιλιά, τυλιγμένα με τσαλακωμένα σεντόνια, καρτερούν να μην ακούσουν αυτή τη φράση. Να μη δούνε την πόρτα να κλείνει πίσω τους. Να νιώσουν τον έρωτα με ένα κοινό πρωινό ξύπνημα. Όπως γίνεται στις ταινίες. Να μπλέξουν τα πόδια τους, πίνοντας καφέ μαζί.

Μα δε θα γίνει αυτό. Όχι για τους εφήμερους έρωτες. Για τους βολεμένους. «Θα σε έχω, όποτε σε θέλω εγώ». Έτσι σκέφτονται μερικοί. Μα την άτιμη καρδιά δεν την υπολογίζουν. Πονάει η ριμάδα. Κόβεται κάθε φορά που κάποιος την εκμεταλλεύεται. Δεν είναι μόνο το κορμί που πέφτει θύμα τους. Είναι όλο τους το είναι. Γιατί δεν υπάρχει σεξ, δίχως έρωτα μέσα. Δεν υπάρχει φιλί, δίχως πόθο. Ίσως από τη μία μεριά, σε κάποιες περιπτώσεις. Γι’ αυτές γράφω εξάλλου. Για εκείνες που άλλα καρτερούν και άλλα τους έρχονται. Μάλλον τους φεύγουν. Κανείς δεν αξίζει να πετάει στα σύννεφα για μία ώρα και να πέφτει από αυτά απότομα με τη φράση «τα ξαναλέμε».

Και μένουν μόνοι προσπαθώντας να αγκαλιάσουν μόνοι τους τον εαυτό τους. Άλλος δεν έπρεπε να τους αγκαλιάζει μετά την ονειρεμένη πράξη; Έπρεπε. Μα έφυγε σαν τον κλέφτη.

Εύη Γουργιώτη